Περιγραφή: αγκαθωτός ανθοφόρος βλαστός του πολυετούς φυτού cynara, το οποίο φτάνει ή ξεπερνάει το ένα μέτρο όπου σε ένα βλαστό είναι δυνατό να φέρονται κι άλλες ανθοκεφαλές, σα διακλαδώσεις (περίπου 20 με 25). cardunculus. Το βλαστάρι ή άνθος είναι το φαγώσιμο μέρος, δηλαδή ο καρπός. Ο καρπός της άγριας αγκινάρας είναι σαρκώδης, εσωτερικά κούφιος. Περιέχει την καρδιά, «το κρέας» της άγριας αγκινάρας, και την κορυφή με χνουδωτό κέντρο. Αν δε γίνει συγκομιδή ο καρπός ανθίζει με μεγάλο μπλέ-βιολετί χρώμα, όμορφο αλλά μη φαγώσιμο. Οι ανθικοί αυτοί άξονες που φέρουν τη χαρακτηριστική ταξιανθία ονoμάζεται κεφάλια.Η διάμετρος ενός τέλειου αναπτυγμένου κεφαλίου φτάνει τα 15 εκατ. Τα ανθίδια που σχηματίζουν τα κεφάλια είναι σωληνώδη, ισομήκη λευκού χρωματισμού. Η ανθοκεφαλές αποτελούνται από τους ανθοδόχους, τα βράκτια φύλλα και από μεγάλο αριθμό ανθέων, έχουν δε σχήμα κωνοειδές και κεντρομόλα ανάπτυξη. Τα βράκτια φύλλα αποτελούνται από σαρκώδες και μεμβρανώδες τμήματα που καταλήγουν σε αγκάθια πράσινου χρώματος.

Μία επιστημονική μελέτη του Νοσοκομειακού Πανεπιστημίου Cleveland και του Πανεπιστημίου Ιατρικής της ίδιας πόλης, απέδειξε ότι, ένα παρασκεύασμα είδους αλοιφής με εκχύλισμα άγριας αγκινάρας με την ουσία σιλυμαρίνης, ήταν αποτελεσματικό για την προστασία πειραματόζωων από καρκίνους του δέρματος.

Η σύνθεση σιλυμαρίνης που περιέχεται στην άγρια αγκινάρα, είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό, που όπως έχομε συχνά τονίσει, η κατηγορία αυτή των χημικών, βοηθά στο να εξουδετερώνονται τα βλαβερά μόρια που κυκλοφορούν στον οργανισμό (ελεύθερες ρίζες) και που ανοίγουν συχνά τον δρόμο στη δημιουργία όγκων καρκίνου. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι ελεύθερες αυτές ρίζες σχηματίζονται από άγνωστες αιτίες, αλλά φαίνεται ότι η παραγωγή τους επιταχύνεται με την μόλυνση του αέρα και με την ηλιοθεραπεία. 

Η σιλυμαρίνη της άγριας αγκινάρας, σύμφωνα με την άποψη δερματολόγων ερευνητών του Πανεπιστημίου Ιατρικής του CaseWestern, έχει την ιδιότητα να “ελέγχει” την παραγωγή των ελευθέρων ριζών και να περιορίζει τη δραστηριότητά τους. Η σιλυμαρίνη είναι ένα τόσο ισχυρό αντιοξειδωτικό, όπου χρησιμοποιείται επίσης και στο εσωτερικό του οργανισμού για την καταπολέμηση πολλών ασθενειών του ήπατος. Όπως ανακοινώνουν επιστημονικά κέντρα της Ευρώπης, έρευνες σημείωσαν ιδιαίτερα ικανοποιητικά αποτελέσματα και στον τομέα αυτό.

Περιέχει μεγάλες ποσότητες ινωδών ουσιών που όπως έχομε συχνά αναφέρει, παρόλο του ότι οι ουσίες αυτές δεν περιέχουν θρεπτικά στοιχεία, αποτελούν ωστόσο ένα αποτελεσματικό μέσον για τον καθορισμό του οργανισμού από τοξίνες, προλαβαίνουν υψηλή χολιστερόλη ή ακόμα καρδιακά νοσήματα, υψηλή πίεση, ζαχαροδιαβήτη και καρκίνο του παχέος εντέρου. Μια μέσου μεγέθους αγριαγκινάρα περιέχει πάνω από 6 γραμμάρια ινωδών ουσιών.

Φρέσκια ή κατεψυγμένη, μισή κούπα καρδιές άγριας αγκινάρας περιέχει 5 περίπου γραμμάρια ινωδών ουσιών, κάπου 20% της απαιτούμενης ημερήσιας ποσότητας για σωστή λειτουργία του οργανισμού.

Οι άγριες αγκινάρες είναι επίσης καλή πηγή μαγνησίου που είναι γνωστό ότι βοηθά στη μείωση υψηλής πίεσης του αίματος. Το μαγνήσιο είναι επίσης γνωστό ότι σταθεροποιεί τους χτύπους της καρδιάς. Μελέτες έχουν δείξει ότι το 20-35% των ασθενών με καρδιακές ανεπάρκειες, έχουν πολύ χαμηλές ποσότητες μαγνησίου στο αίμα τους.

Οι άγριες αγκινάρες είναι επίσης κατάφορτες με Βιταμίνη Β, τόσο απαραίτητη στις εγκύους γυναίκες, για την σωστή ανάπτυξη του εμβρύου. Σημαντική είναι επίσης και η Βιταμίνη C που βρίσκεται στην αγκινάρα.

Αξιοσημείωτο είναι το φαινόμενο που παρατηρείται μετά αφού καταναλώσει κανείς αγριαγκινάρα. Όλα μετά φαίνονται να έχουν πικρή γεύση, ακόμα και το νερό. Τούτο ωφείλεται στην ουσία κυναρίνης που περιέχεται στην αγριαγκινάρα και που φαίνεται να επηρεάζει τους δέκτες του γλυκού που υπάρχουν επάνω στη γλώσσα μας. Κάτι βέβαια που σημαίνει ότι ένα γεύμα με αγριαγκινάρα πιθανόν να μεταβάλει την γεύση των υπόλοιπων ειδών, κρασιού, σαλατικών, ή και κρεάτων.

Επίσης αποτελεί πηγή βιοκαυσίμων, ιδιαίτερα ανταγωνιστική εναντι του ηλίανθου και της ελαιοκράμβης. Προσφέρεται και για εξαιρετική βιολογική ζωοτροφή. 

Είναι πολυετές, βαθύριζο, χειμερινό αλλά και ανοιξιάτικο φυτό με ενδιαφέρουσες παραγωγικές ιδιότητες. 

Θεωρείται οικολογικό φυτό διότι προσφέρει:

• Προστασία από τη διάβρωση των εδαφών
• Λόγω βαθύτερου ριζικού συστήματος αξιοποιεί τα βαθύτερα μόνιμα υγρά σημεία των εδαφών (οικονομία αρδευτικού ύδατος, φυσικών πόρων)
• εμπλουτισμός των εδαφών με οργανική ουσία
• χαμηλές εισροές
• φθηνή πρώτη ύλη για βιολογική κτηνοτροφία και για παραγωγή βιοντίζελ