Πρόκειται για ένα γένος φυτών της οικογένειας των Αροειδών (Araceae). Είναι φυτό ποώδες και πολυετές. Ευδοκιμεί σχεδόν παντού, αλλά για την ανάπτυξή του είναι απαραίτητες μεγάλες ποσότητες φωτός και νερού.

Το όνομά του προέρχεται από την ελληνική λέξη «άκορον», δηλαδή ακόρεστο, από τη μεγάλη ανάγκη που έχει για νερό.

Γι’ αυτό, άλλωστε, το συναντάμε κοντά σε ποτάμια, λίμνες και έλη, είναι δηλαδή ένα υδροχαρές φυτό. Τα φύλλα του είναι μακριά και μπορούν να φτάσουν σε μήκος μέχρι και τα 60 εκατοστά. Στη βάση τους έχουν σωληνοειδή μορφή, ενώ στο πάνω μέρος τους είναι λογχοειδή. Το φυτό ανθίζει το καλοκαίρι και εμφανίζει μόνο ένα στάχυ, στο οποίο διακρίνονται με δυσκολία μικρά πράσινα και σκούρα κίτρινα άνθη. Το ρίζωμά του είναι παχύ, οριζόντιο, κυλινδρικό και μπορεί να φτάσει σε μήκος τα δύο μέτρα.

Στη σύγχρονη εποχή οι ρίζες του φυτού χρησιμοποιούνται για την παρασκευή φαρμάκων, ενώ τα φύλλα του χρησιμοποιούνται στην αρωματοποιία. Στην Ελλάδα βρίσκουμε άκορο στη Λακωνία.

Η ύπαρξη και οι θεραπευτικές ιδιότητές του ήταν γνωστές από την αρχαιότητα. Ο Διοσκουρίδης αναφέρει τον «ακορίτη οίνο» που χρησιμοποιούσαν οι αθλητές για να δυναμώσουν τους μυς τους, χάρη στις τονωτικές και διεγερτικές ιδιότητές του. Επίσης, ο Διοσκουρίδης αναφέρει τη χρήση του στην καταπολέμηση της αλωπεκίας (απώλεια τριχοφυΐας). Στις μέρες μας χρησιμοποιείται ως αφέψημα για την αντιμετώπιση της ναυτίας και του εμετού και γενικά των διαταραχών του πεπτικού και του γαστρικού συστήματος, αλλά και ως σπασμολυτικό.