Ίξος - Γκι

Eπιστημονική Oνομασία: 
Viscum alba
Άλλα Ονόματα: 
Ιξιός, Ιξιά, Μελιός, Μελιά, Ελατένιο, Βίσκο, Βρυ

Μία παρεξήγηση! Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι το γκι είναι αυτά τα κλαδιά με τα καταπράσινα κατσαρά γεμάτα μυτερές ακίδες φύλλα και τους κόκκινους μικρούς  καρπούς , που πωλούνται στα ανθοπωλεία και τις λαϊκές αγορές αυτές τις γιορτινές ημέρες. Αυτό το πανέμορφο φυτό , το Ίλεξ, είναι το «Ού» όπως το ονομάζουν οι ξένοι, ή «αρκουδοπούρναρο» όπως λέγεται στην πατρίδα μας και δεν έχει καμία σχέση με το Γκι - Viscum album...

Περιγραφή: Ανήκει στην οικογένεια των Λαρανθοειδών. Είναι φυτό πολυετές και έχει φύλλα κιτρινοπράσινα μακρουλά και σουβλερά. Τα άνθη του είναι επιφυή, ανά 5-6 στα σημεία που διχοτομείται , στα κλαδιά. Ο καρπός του είναι ρόγα μικρή σφαιρική και λευκή. Οι καρποί είναι ζελατινώδεις και κολλάνε εύκολα παντού.
Ανθίζει τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο. Το φυτό βρίσκεται σε αρκετά μέρη της χώρας μας ως παράσιτο πάνω σε διάφορα δένδρα και ιδιαίτερα στα Έλατα.
Σπανιότερα βρίσκεται πάνω σε Βελανιδιές, Μηλιές και Απιδιές, στη Θεσσαλία, στα δάση της Πίνδου, στον Όλυμπο, στη Όσσα, στην Πάρνηθα τον Ταΰγετο και τα όρη της Κρήτης. Δεν πλησιάζει σαν παράσιτο δέντρα που έχουν γαλακτώδη χυμό.
Ο Ιξός είναι άοσμος και έχει πικρή γεύση. Περιέχει μία κολλώδη ουσία παρόμοια με το καουτσούκ, που δεν διαλύεται στο νερό και στο οινόπνευμα και είναι πλούσιο σε δρεψίνη και βασκίνη. Αυτήν την ουσία χρησιμοποιούν ακόμη για να αλείφουν με το κολλώδες υγρό τα δένδρα για να μην ανεβαίνουν τα μυρμήγκια πάνω στα οπωροφόρα δέντρα και να καταστρέφουν τα φρούτα. Από την εποχή του Διοσκουρίδη και του Γαληνού χρησιμοποιούσαν τον Ιξό ως φάρμακο για την επιληψία και διαλυτικό.
Σύμφωνα με την μυθολογία ο Αινείας διάλεξε ένα «χρυσό κλαρί Οξιού» για να ανοίξει την πόρτα του κάτω κόσμου. Ο Ιπποκράτης (460-375π/Χ) και ο Πλίνιος (23-79 μ.Χ.) τον χρησιμοποιούσαν για τους ιλίγγους, επιληψία και όγκους.
Χρήση: Για τις θεραπευτικές ιδιότητες χρησιμοποιούμε τα ξηρά φύλλα με τα κλαδάκια. Δεν χρησιμοποιούμε τους καρπούς. Και αυτοί έχουν θεραπευτικές ιδιότητες και παλιότερα τους χρησιμοποιούσαν , όμως είναι δηλητηριώδεις και χρειάζεται μεγάλη ακρίβεια στις δόσεις που πρέπει να πάρει κανείς για να μην πάθει ζημιά. Έτσι καλύτερο είναι να τους αποφεύγουμε. Να μην τους χρησιμοποιούμε λοιπόν.
Το βότανο περιέχει κολίνη και ακετυλκολίνη που έχουν υποτασική δράση, ηρεμιστικές ουσίες, ρυθμιστικές της λειτουργίας της καρδιάς και ευεργετικές στις νευρικές διαταραχές, όπως η βισκοτοξίνη (καρδιενεργό πολυπεπτίδιο) και ολεϊνικό οξύ. Περιέχει επίσης σαπωνίνες, ισταμίνη και αντινεοπλασματικές πρωτεΐνες. Είναι δριμύ γλυκόπικρο θερμαντικό χόρτο που δρα ως υποτασικό, διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα, επιβραδύνει τους καρδιακούς σφυγμούς και δρα σαν σπασμολυτικό, ηρεμιστικό, διουρητικό. Δρα επίσης ως νευροτονωτικό, παυσίπονο, αντιφλεγμονώδες, αντιαιμορραγικό, επουλωτικό και αντιδιαρροϊκό μέσο. Πιθανώς έχει αντικαρκινική δράση.
Ο Ιξός είναι εξαιρετικό χαλαρωτικό νευροτονωτικό και ενδείκνυται σε πολλές περιπτώσεις. Καταπραΰνει και τονώνει το νευρικό σύστημα. Ενεργεί απ’ ευθείας στο πνευμονογαστρικό νεύρο και επιβραδύνει τον καρδιακό ρυθμό, ενισχύοντας ταυτόχρονα τα τοιχώματα των περιφερειακών τριχοειδών αγγείων. Έτσι δρα μειώνοντας την πίεση του αίματος και βοηθά στην αρτηριοσκλήρωση. Μπορεί επίσης να βοηθήσει θετικά σε νευρική ταχυκαρδία. Ανακουφίζει τους πονοκεφάλους που οφείλονται σε υπέρταση. Αντικαρκινικές έρευνες έχουν δείξει ότι ο Ιξός έχει κάποια αντινεοπλασματική δράση.
Για την θεραπεία της υπέρτασης συνδυάζεται καλά με τον Κράταιγο, τη Μέλισσα και το Τίλιο. Το αφέψημα του βοτάνου χρησιμοποιείται στις υστερίες, υπερδιέγερση , σπασμούς, ζαλάδες και έχει θετική δράση για την τρίτη ηλικία στην κατάπτωση δυνάμεων.
Εξωτερικά χρησιμοποιείται στην αρθρίτιδα, ρευματισμούς, σαρκώδεις φλέβες. Επίσης προτείνεται για πλύσεις σε λευκόρροια και γονόρροια.
Αν το παρασκευάσουμε ως έγχυμα ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 1-2 κουταλάκια του τσαγιού ξηρό βότανο και το αφήνουμε 10-15 λεπτά. Το ρόφημα αυτό το πίνουμε τρεις φορές την ημέρα. Αν παρασκευασθεί ως αφέψημα, βράζουμε 1-2 κουταλάκια του γλυκού ξηρό βότανο σε 1 φλιτζάνι νερό για ένα λεπτό, σβήνουμε τη φωτιά και το αφήνουμε 10 λεπτά.
Σουρώνουμε και πίνουμε ένα κουτάλι του φαγητού τρεις φορές την ημέρα. Μπορούμε να γλυκάνουμε το ρόφημα με μέλι αν το θεωρούμε πολύ πικρό.

*Άρθρο του Σάκη Κουβάτσου στα Χανιώτικα Νέα


Μήνας συλλογής: 
Μήνες άνθισης: 

Facebook comments