Περιγραφή:  ποώδες πολυετές φυτό χαμηλής ανάπτυξης. Το υπόγειο μέρος του φυτού δημιουργεί διάφορα ριζώματα που η κορυφή τους βγαίνοντας από το έδαφος σχηματίζει νέους βλαστούς. Χρησιμοποιείται για δημιουργία χλοοταπήτων και ως καλλωπιστικό φυτό για εδαφοκαλύψεις, ιδιαίτερα σε περιοχές με θερμά κλίματα λόγω της μεγάλης ανθεκτικότητας της στην ξηρασία. Είναι ένα σε μεγάλο βαθμό επιθετικό προς τα άλλα είδη φυτό, αναπτυσσόμενο πολλές φορές σε βάρος άλλων καλλιεργειών. Γι' αυτό αποτελεί σε ορισμένες περιοχές ζιζάνιο, δύσκολο να εκριζωθεί. Πχ στην Ελλάδα θεωρείται ζιζάνιο των αγρών, των αγρών σποροποραγωγής, των αμπελώνων και των οπωρώνων. Την μεγαλύτερη ζημιά την προσκαλεί κυρίως σε χωράφια ποτιστικά.

Χρήσιμα μέρη είναι οι ρίζες οι οποίες συλλέγονται Μάρτιο, Απρίλιο και Σεπτέμβριο, Οκτώβριο και αποξηρένονται. Τα φύλλα του τρώγονται, συχνά, από γάτες που θέλουν να κάνουν έμετο. Το αλέυρι από τις ρίζες μπορεί να ανακατευθεί με κριθάρι για την παρασκεύη μπύρας. Οι ρίζες περιέχουν αιθέριο έλαιο με αγροπυρίνη η οποία είναι φυσικό αντιβιοτικό και μαλακτικό και καταστέλει τις φλογώσεις των ουροποιητικών οδών.

Είναι από τα πιο χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά και συμπεριλαμβάνεται σε πολλούς συνδυασμούς για τη θεραπεία του προστάτη. Είναι μαλακτικό χωρίς παρενέργειες, αυξάνει την διούρηση, διευκολύνοντας τη λειτουργία των νεφρών, καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες και κατεβάζει τη χοληστερίνη του αίματος. Βοηθά στους κολικούς του συκωτιού, πέτρες στη χολή, στη χρυσή και την κυτταρίτιδα. Δρα ως αντισηπτικό και αντιφλεγμονώδες σε ουρικές λοιμώξεις, όπως κυστίτιδα, ουριθρίτιδα, προστατίτιδα, στον ρευματισμό και τις ασθένειες του δέρματος. Είναι ωφέλιμο για νεφρόλιθους και ψαμμίαση (άμμο στα νεφρά). Είναι χρήσιμη σε προβλήματα νυκτερινής ακράτειας. Σε προβλήματα υπέρτασης βοηθά σημαντικά μόνη της η σε συνδυασμό με φύλλα ελιάς ή κλωνάρια Οξιού. Για προβλήματα κυστίτιδας, ουριθρίτιδας και προστατίτιδας μπορεί να συνδυασθεί άριστα με Αρκτοστάφυλο ή Αχιλλέα. Χάρη στην τριτισσίνη που περιέχει (ουσία που έχει παρόμοια δράση με την ινσουλίνη) χρησιμοποιείται ως βοηθητικό στην ασθένεια του διαβήτη. Γάλλοι βοτανολόγοι χρησιμοποιούν τα φύλλα για τη διέγερση του συκωτιού και της χολής.

Δραστικές ουσίες: Η αγριάδα περιέχει μία βλεννώδη ουσία, την τριτισίνη (φρουκτοζάνη) σε ποσοστό 8%, ινοσιτόλη 3%, μανιτόλη, σταθερό έλαιο, βιταμίνες Α και Β, γλυκοσίδιο βανιλλίνης, σαπωνίνη, φυτική κόλλα, σιλικούχο κάλιο, σίδηρο, μικρή ποσότητα πτητικού ελαίου (κυρίως αποτελούμενο από αγροπυρίνη η οποία έχει αποδειχθεί ότι διαθέτει αντιβιοτικές ιδιότητες ευρέως φάσματος). Ιδιότητες και ενδείξεις Δοσολογία Παρασκευάζεται ως αφέψημα. Ρίχνουμε δύο κουταλιές του τσαγιού κομμένο ρίζωμα σε ένα φλιτζάνι νερό και το σιγοβράζουμε για 10 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε τρεις φορές την ημέρα.