Αξιοποιώντας τα κουκούτσια...

Κόκκινο τριφύλλι - Trifolium Pratense
Κόκκινο τριφύλλι

Trifolium Pratense: Θεραπευτικό, αρωματικό...

Κάθε κουκούτσι είναι ένα υποψήφιο δέντρο στο οποίο οφείλουμε να δώσουμε την ευκαιρία να βλαστήσει. Έτσι αντί να πετάμε τα κουκούτσια από τα φρούτα που τρώμε, μπορούμε να τα κρατάμε και να τα επιστρέψουμε στη φύση το Φθινόπωρο. Κρατάμε λοιπόν τα κουκούτσια από κεράσια, βύσσινα, βερίκοκα, αχλάδια, μήλα, δαμάσκηνα, ροδάκινα κ.α., τα διατηρούμε σε ένα καλάθι ώστε να αερίζονται και να μη μουχλιάσουν. Όταν έρθει το Φθινόπωρο λοιπόν μπορούμε όλα αυτά να τα επιστρέψουμε στη φύση.  Ο καλύτερος τρόπος, κατά τη γνώμη μου, για να γίνει αυτό είναι η μέθοδος της φυσικής καλλιέργειας, δηλαδή με σβόλους.

Η μέθοδος παρασκευής των σβόλων είναι σχετικά απλή. Ανακατεύουμε σε μία λεκάνη τους σπόρους μας με δεκαπλάσια ποσότητα χώματος (αργιλόχωμα καλύτερα), το ανακατεύουμε, το κάνουμε πηλό και έπειτα πλάθουμε σβόλους, σαν να φτιάχνουμε κεφτεδάκια. Οι σβόλοι θα έχουν διάμετρο 1,5 - 3 εκατοστά, αναλόγως και με τα κουκούτσια που περιέχουν. Αν προσθέσουμε στο μείγμα σπόρους τριφυλλιού και τρίχες κατσίκας, προβάτου ή και ανθρώπου ακόμα, αυτό θα γίνει ακόμα καλύτερο. Επίσης μπορούμε να προσθέσουμε σπόρους από δασικά δέντρα, λαχανικά, χόρτα, ακόμα και από καλλωπιστικά φυτά. Σε περίπτωση που έχουμε μεγάλη ποσότητα σπόρων μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μπετονιέρα με τη μέθοδο για μαζική σπορά. Στο τέλος τους απλώνουμε και τους αφήνουμε να στεγνώσουν για λίγες μέρες.

Μες στο κουκούλι από τον πηλό, οι σπόροι θα μείνουν καλά προφυλαγμένοι. Ούτε τα πουλιά, ούτε τα έντομα, ούτε τα διάφορα τρωκτικά θα μπορέσουν να καταπιούν τους πήλινους σβόλους και έτσι οι σπόροι θα περιμένουν ανέπαφοι πότε θα πέσει η πρώτη βροχή και πότε θα έλθει η κατάλληλη θερμοκρασία για να μπορέσουν να βλαστήσουν. Όχι μόνον ένας, αλλά πολύ περισσότεροι από τον κάθε σβόλο.

Σπέρνοντας μια μεγάλη ποικιλία σπόρων, μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι κάποιοι θα βλαστήσουν όσο κακές και αν είναι οι συνθήκες. Αν έστω και για μικρό χρονικό διάστημα καλυφθεί η επιφάνεια της γης με βλάστηση, θα επιτευχθεί μείωση της θερμοκρασίας. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο ρόλος των φυτών - πιλότων είναι να βοηθήσουν στη δημιουργία συνθηκών που θα επιτρέψουν και σε άλλα φυτά να βλαστήσουν.
Ένας δεύτερος λόγος για τον οποίο σπέρνουμε ποικιλία φυτών και μικροοργανισμών είναι για να αφυπνίσουμε την κοιμωμένη ουσιαστικά γη. Η γη δεν επανέρχεται στη ζωή με το φύτεμα μόνο ωφέλιμων φυτών σε μια άγονη και γυμνή γη. Τα φυτά δεν αναπτύσσονται απομονωμένα. Για να αναπτυχθούν για παράδειγμα δένδρα και να φτάσουν σε ένα μεγάλο ύψος χρειάζεται αρκετό έδαφος για το αντίστοιχο ριζικό σύστημα. Ακόμη απαιτούνται χαμηλότερα δέντρα για να προστατεύσουν τη βάση των ψηλότερων, ενώ αναγκαία είναι επίσης η παρουσία κάτω από αυτά θαμνωδών και ποωδών φυτών, καθώς και μικροοργανισμών.
Ένα μεγάλο δέντρο είναι η αποκρυστάλλωση της συνεργασίας πολυάριθμων έμβιων. Όταν δημιουργηθεί ένα μεγάλο δάσος με ψηλή πυκνότητα βλάστησης τότε θα αρχίσει να πέφτει και η βροχή. Σύννεφα θα σχηματιστούν πάνω από το βουνό και θα υψωθούν πάνω από τις κοιλάδες. Οι πρωταρχικοί παράγοντες στο δάσος δεν είναι μόνο τα ψηλά δέντρα. Οι φτέρες, τα βρύα, τα πεσμένα φύλλα, όλα παίζουν το ρόλο τους".

Έτσι λοιπόν και εμείς σκορπώντας τους σβόλους μας σε καμένα, άγονα, ή χέρσα εδάφη δίνουμε ένα χεράκι στη φύση ώστε να μπορέσει να ανακάμψει.  Αν δεν έχουμε χρόνο για να φτιάξουμε σβόλους μπορούμε απλά να πετάμε τους σπόρους χύμα (φυσικά οι πιθανότητες να βλαστήσουν είναι πολύ μικρότερες).

Alekati.gr

Πηγές:

 

Facebook comments