Περιγραφή: Είναι ένας πολυετές αειθαλής θάμνος που κάθε χρόνο ανθίζει και έχει ύψος 20-80 εκατοστά, έχει έρπον διακλαδισμένο ρίζωμα, με ρόδακα φύλλα στη βάση και απλά ανθοφόρα στελέχη. Από τα στελέχη της Αχιλλέας προβάλουν αναρριχητικά κλαδάκια, λευκής χροιάς, χωρίς φύλλα που καταλήγουν σε διακλαδώσεις και σχηματίζουν νέα στελέχη. Τα φύλλα είναι έχουν πράσινο-μπλε χρώμα και μοιάζουν με χτένες δηλαδή δίπτερα και κάπως τριχωτά. Η κεφαλή αποτελείται από επίπεδα σκιάδια, τα άνθη είναι ακτινωτά σαν ομπρέλες συνήθως άσπρα έως τριανταφυλλί και έχουν το σχήμα μικρής μαργαρίτας διαμέτρου 1 εκατοστού. Σε ορεινές περιοχές τα άνθη είναι ροζ. Το φυτό είναι πολύ αρωματικό ειδικά τα φυλλαράκια του.

Βιότοπος: Η Αχιλλαία βρίσκεται στις άκρες των δρόμων, δίπλα σε θάμνους, ακαλλιέργητες περιοχές και βοσκότοπους μέχρι το υψόμετρο των 2.700 μέτρων. Είναι κοινό σε όλη την Ευρώπη. Συναντάται στην Ελλάδα αυτοφυής κυρίως σε δάση και βοσκοτόπια. Καλλιεργείται στην Γερμανία, Σερβία, Ουγγαρία,  Γαλλία,  και σε ορισμένα κράτη της Αφρικής.

Ονοματολογία: H Αχίλλεια έχει πάρει το όνομά της από την ελληνική Μυθολογία και τον Αχιλλέα ο οποίος είχε το φυτό αυτό ως πανάκεια για την θεραπεία όλων των πληγών κάτι που του το είχε διδάξει ο κένταυρος Χείρων.

Συλλογή και αποθήκευση: Όταν είναι ανθισμένη τότε βρίσκεται στο άριστο δυνατό όριο των συστατικών της (καλοκαίρι). Επίσης καλό είναι  να την συλλέγουμε το πρωί γιατί τότε έχει το περισσότερο αιθέριο έλαιο από ότι τις υπόλοιπες ώρες. Την αποξηραίνουμε σε σκιερό μέρος καλά αεριζόμενο και  σε θερμοκρασία κάτω από 40 βαθμούς. Για να καταλάβουμε αν η αποξήρανση έχει ολοκληρωθεί, ελέγχουμε αν τα φύλλα θρυμματίζονται και οι βλαστοί σπάνε και δεν λυγίζουν. Το βότανο αποθηκεύεται σε γυάλινο αεροστεγώς κλεισμένο βάζο σε σκοτεινό χωρίς υγρασία μέρος. Η διάρκεια ζωής είναι πέντε χρόνια αν μείνει καλά κλεισμένο.

Χρησιμοποιούμενα μέρη:  Τα άνθη, τα φύλλα, οι σπόροι και το αιθέριο έλαιό της από τα άνθη και πιο σπάνια από τα φύλλα. Οι σπόροι της είναι κάπως πικροί και καυτεροί και στη μαγειρική χρησιμοποιούνται περισσότερο μαγειρεμένοι. Τα φρέσκα φύλλα μπορούν να αλειφτούν με βούτυρο στο ψωμί και να προστεθούν σε σαλάτες. Ομή η αγχίλλεια κάνει πιο εύπεπτα τα φαγητά στα οποία προστίθεται.

Με άλλα βότανα: Η Αχιλλέα συνδυάζεται πολύ καλά με το Ζαμπούκο και την μέντα ή το δυόσμο για κρυολογήματα και πυρετούς, με το φλαμούρι για την υπέρταση και το Χαμομήλι για τη δυσπεψία. Επίσης συνδυάζεται με περγαμόντο, ύσσωπο, ιεροβότανο, κέδρο, άρκευθο, λεμόνι, μανταρίνι, μελισσόχορτο, δεντρολίβανο, βετιβέρ, τσαγιόδεντρο, πεύκο, βαλεριάνα, μυρτιά.

Καλλιέργεια: Η Αχιλλέα είναι ανθεκτική στο κρύο, προτιμάει εδάφη με καλή αποστράγγιση και ηλιόλουστα. Πολλαπλασιάζεται με σπόρους την άνοιξη (αλλά αυτό ισχύει μόνο για τα κύρια είδη και όχι για τα υβρίδια) και με χωρισμό ρίζας. Απειλείται κυρίως από τους μύκητες σε ζεστές και στεγνές συνθήκες.

Για προσωπική χρήση στην Ελλάδα δεν θα συνηστούσαμε την Καλλιέργεια της καθώς τα βουνά είναι πραγματικά γεμάτα από αυτό το βότανο!