Περιγραφή: Πόα που απαντάται στην Ευρώπη, την Ασία και τη Βόρεια Αμερική. Τα φύλλα της είναι σύνθετα πτεροειδή. Τα άνθη της είναι μικρά ροζ έως λευκά ανάλογα από την ποικιλία, σχηματίζουν πυκνές ταξιανθίες σε σχηματισμό «ομπρέλας» στην κορυφή του φυτού. Ο βλαστός σωληνοειδής με μέγιστο ύψος που δεν ξεπερνά το 1,5 μέτρο. Η ρίζα, το μέρος του φυτού με τις κυριότερες και σημαντικότερες θεραπευτικές ιδιότητες, είναι ινώδης με έντονο άρωμα. Το ρίζωμα της είναι πολυετές και μένει ζωντανό όταν ξεραίνονται οι βλαστοί και τα φύλλα. Η γεύση της είναι έντονη, ξηρή και ελαφρώς πικρή. Το όνομα της προήλθε από τη λατινική λέξη valere που σημαίνει "υγεία ή δύναμη" και αναφέρεται στην θεραπευτική χρήση του φυτού ή στη δυνατή του οσμή.

Βιότοπος: Η άγρια βαλεριάνα προτιμά υγρά περιβάλοντα, στην Ελλάδα θα την συναντήσουμε γύρω από ποτάμια, λίμνες και πηγές. Πρόκειται για φυτό ανθεκτικό στις ασθένειες και εύκολο στην καλλιέργεια του.

Σημαντικό φυτό για την κηπουρική λόγω της δυνατότητάς της να αυξήσει τον φωσφόρο στο χώμα γύρω από αυτήν αλλά και επειδή προσελκύει γαιοσκώληκες.

Συλλογή: Οι ανθισμένες κορυφές συλλέγονται το καλοκαίρι, ενώ η ρίζα συλλέγεται το φθινόπωρο. Επίσης τα φύλλα τα μαζεύουμε άνοιξη και καλοκαίρι και τα χρησημοποιούμε σε σαλάτες. 

Τα κυρίως συστατικά και δραστικές ουσίες είναι, σάκχαρα, άμυλο, ρητίνες, αιθέριο έλαιο, οργανικά οξέα, αζωτούχες ενώσεις, βαλεριανικό οξύ, πτητικό έλαιο, ρετσίνι και γόμμα. 

Στο ψάρεμα προσελκύει τα ψάρια στα δίχτυα μας. Το ίδιο ισχύει με ένα πανάκι βρεγμένο με το λάδι της.