Περιγραφή: πολυετής πόα με φύλλα μεγάλα και έμμισχα, λογχοειδή, βαθυπράσινα, στιλπνά και έχουν συχνά πορφυρές ή μαύρες κηλίδες. Τα φύλλα του εμφανίζονται νωρίς την άνοιξη και το μήκος τους κυμαίνεται από 18 έως 40 εκατοστά. Τα άνθη του είναι χαρακτηριστική ταξιανθία που αποτελείται από "κορύνη" που περιβάλλεται από μεγάλο  φύλλο ωχροπράσινο, που ονομάζεται σπάθη το μήκος του οποίου κυμαίνεται από 20 - 40 εκατοστά. Ανθίζει την Άνοιξη και βγάζει ένα σκούρο κόκκινο λουλούδι με δυσάρεστη οσμή. Φυτρώνει σε χωράφια, χαντάκια και άκρες δρόμων σε χαμηλό υψόμετρο.

Τα άνθη του φυτού αυτού εκλύουν μία μυρωδιά πτώματος για να προσελκήσουν μύγες και άλλα πτωματοφάγα έντομα ως επικονιαστές. Η μυρωδιά αυτή διαρκεί για 1-2 ημέρες.
Οι μύγες που προσελκύονται από τη μυρωδιά κατεβαίνουν μέσα στη σπάθη και παγιδεύονται εκεί για μία μέρα από τη λεία επιφάνεια όπου δεν μπορούν να σκαρφαλώσουν. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής τους περπατούν πάνω στα θηλυκά στίγματα ψάχνοντας για τροφή, σκονίζοντάς τα με γύρη από προηγούμενες παγιδεύσεις. Την επόμενη μέρα οι ανθήρες των αρσενικών ανθέων ανοίγουν, η σπάθη μαραίνεται και οι μύγες απελευθερώνονται σκονισμένες για να συνεχίσουν το ρόλο τους ως επικονιαστές σε άλλα φυτά.

Οι καρποί της  είναι δηλητηριώδεις, (ράγες σε χρώμα κόκκινο - πορτοκαλί με πολύ δυσάρεστη οσμή). Θεωρείται φαρμακευτικό φυτό και η ρίζα του συλλέγεται και χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση διαφόρων ασθενειών. Προσόχή όμως είναι πολύ τοξικό φυτό για τον άνθρωπο και τα βόσκοντα ζώα (τα φύλλα, τα άνθη, οι κόκκινες ρώγες του καρπού, και η ρίζα (χλωρή) είναι δηλητηριώδεις.

Εδωδιμότητα: Τον 16ο-18ο αιώνα σε περιπτώσεις σιτοδείας χρησιμοποιήθηκε αντί άρτου λόγω της μεγάλης ποσότητας αμύλου που περιέχει. Η λήψη του προϋπόθετε καλό ψήσιμο για την καταστροφή των τοξικών συστατικών. Ακόμη και σήμερα στις Βαλεαρίδες νήσους χρησιμοποιείται αντί άρτου. Οι κόνδυλοι τρώγονται  μαγειρεμένοι σαν βάση μαζί  με άλλα οπωροκηπευτικά .

Από την αποξηραμένη ρίζα μπορεί να εξαχθεί μια αραρούτης (Πούδρα ανάλογη με την βανίλια που χρησιμοποιείται πολύ στην ζαχαροπλαστική και μαγειρική της Αγγλίας)

Συστατικά: Το φυτό περιέχει αροίνη (τοξικό συστατικό), άμυλο σε μεγάλη ποσότητα, σάκχαρο 4,5%, κολλώδεις ουσίες (κόμμι) 5,5%, βασσορίνη 5%, σαπωνίνες.

Χρησιμοποιούμενα τμήματα: Φύλλα, συλλογή κατά το τέλος του καλοκαιριού, πριν την καρποφορία, ρίζα (σαρκώδες ρίζωμα), συλλογή την άνοιξη ή το φθινόπωρο.

Πηγες:

• Hedrick. U. P. Sturtevant’s Edible Plants of the World. Dover Publications
• Kunkel. G. Plants for Human Consumption. Koeltz Scientific Books 1984
• Tanaka. T. Tanaka’s Cyclopaedia of Edible Plants of the World. Keigaku Publishing 1976