Η παρασκευή του μάτε: Έχει ολόκληρη φιλοσοφία, ακόμη και ο τρόπος που το προσφέρεις. Με δυο λόγια: κάποιος/α κάνει τη «μάνα», ρίχνει δηλαδή ζεστό νερό στη ματιέρα και τη δίνει στον επόμενο.

Πώς το φτιάχνουμε λοιπόν: βάζουμε μάτε έως τη μέση της ματιέρας αφού έχουμε τοποθετήσει μέσα την μπομπίγια, την οποία δεν κουνάμε ποτέ. Το νερό πρέπει να έχει θερμοκρασία λίγο πριν να βράσει, ούτε πιο χλιαρό (γιατί δεν θα βγει καλό το αφέψημα), ούτε βραστό (γιατί θα ζεματιστεί σίγουρα αυτός που θα πιει). Το νερό το ρίχνουμε στο κέντρο σιγά - σιγά κοντά στη μπομπίγια και στην αρχή δεν κάνουμε όλο το μάτε λούτσα αλλά το αφήνουμε στεγνό στο πάνω μέρος (δεν γεμίζουμε δηλαδή με νερό ως επάνω τη ματιέρα). Στη συνέχεια, αν θέλουμε, προσθέτουμε μια κουταλιά μάτε στη ματιέρα. Αν θέλουμε βάζουμε και ζάχαρη, συνήθως όμως πίνεται πικρό. Στο τέλος αδειάζουμε τη ματιέρα από το μάτε γιατί αλλιώς η κολοκύθα θα απορροφήσει το νερό και θα σπάσει και πλένουμε καλά τη μπομπίγια. Δεν πλένουμε ποτέ τη ματιέρα με σαπούνι, παρά μόνο με νερό.

Πώς χρησιμοποιούμε τη ματιέρα μας: Η ματιέρα πρέπει να «φτιαχτεί» πριν τη χρήση της. Αυτό σημαίνει: βάζεις μάτε μέσα στην κολοκύθα, προσθέτεις ζεστό νερό και το αδειάζεις ύστερα από ένα 24ωρο. Έτσι το ξύλο της κολοκύθας παίρνει το άρωμα του μάτε.

Την πρώτη φορά που θα χρησιμοποιηθεί βάζουμε μάτε στη ματιέρα και ζεστό νερό, ρουφάμε από το μεταλλικό καλαμάκι (μπομπίγια ισπανιστί) και το φτύνουμε μερικές φορές ώστε να φύγει η πρώτη πικρή γεύση της κολοκύθας.

Γεύση: Το ρόφημα έχει έντονη γεύση, και θυμίζει μίγμα πράσινου τσαγιού και καφέ με υπαινιγμούς από καπνό και βελανιδιά. Μερικοί προσθέτουν ζάχαρη ή μέλι και το μετατρέπουν σε mate dolce (γλυκό Mate), ενώ κάποιοι άλλοι το προτιμούν mate amargo ( σκέτο mate ). Είναι σωστό να υπάρχουν δύο νεροκολοκύθες για το σερβίρισμα του mate.Μία για το σκέτο και μία για το γλυκό ώστε να μην επηρεάζεται η γεύση του ροφήματος από τη νεροκολοκύθα ειδικά τη φυσική.

Πηγή: sporos.org