μεσαίου μεγέθους

εικόνες	Περιγραφή
	Οίδημα το μελανόσπορο Tuber melanosporum: Χειμερινή τρούφα που συναντάται σε ασβεστολιθικά εδάφη με αρκετή περιεκτικότητα σε σίδηρο (κοκκινόχωμα). Εξωτερικά έχει χρώμα από γκρι ως σκούρο καφέ με αποχρώσεις κάποιες φορές του κόκκινου.
	Ρούσουλα ή Κυανόξανθη Russula Cyanoxantha: Φαγώσιμο και νόστιμο μανιτάρι που συναντάται από τον Μάιο ως τον Οκτώβριο σε δάση κυρίως πλατύφυλλων. Χαρακτηριστικό κλειδί αναγνώρισης του είναι τα ελάσματα του που είναι μαλακά και εύπλαστα σαν βούτυρο.
	Πισσόλιθος ο άριζος Pisolithus arhizus: Φαγώσιμο μανιτάρι με την μορφή μικρής πατάτας, εμφανίζεται Άνοιξη και Φθινόπωρο σε ξέφωτα δασών και στις άκρες δασικών δρόμων. Η τομή αυτού το μανιταριού θυμίζει μωσαϊκό ή ψηφιδωτό
	Αρμιλλάρια η μαρανόμενη Armillaria tabescens: Φαγώσιμο και νόστιμο μανιτάρι αφού μαγειρευτεί προσεκτικά.
	Αμανίτης ο κοκκινίζων Amanita rubescens: Το συναντάμε από το Μάιο ως το Νοέμβριο σε δάση κωνοφόρων και πλατύφυλλων κατά ομάδες. Το καπέλο του μπορεί να φτάσει και τα 12 εκατοστά διάμετρο με χρώμα ωχρωπό
	Χοίριος ο κροκής Suillus Luteus: Συχνό σε δάση με πεύκα, έχει έντονη μυρωδιά βωλίτη. Ένα από τα λίγα μανιτάρια με πόρους στο υμένιο που συνδυάζει δακτυλίδι.
	Αγαρικό το δίσπορο Agaricus bisporus: Συναντάται όλο το χρόνο σε θέσεις με κοπριά ή πολλή οργανική ύλη (φυλλόχωμα, χούμο κλπ). Είναι το καλλιεργήσιμο λευκό μανιτάρι ή το μανιτάρι της πίτσας.
	Ρούσουλα η εμετική Russula emetica: Σπάνιο είδος στην Ελλάδα, απαντάται σε δάση κωνοφόρων καλοκαίρι και φθινόπωρο.
	Λυκόπερδο Πρόκειται για ένα γένος γαστερομυκήτων βασιδιομυκήτων της τάξης των λυκοπερδωδών. Τα μανιτάρια αυτά αναπτύσσονται σαπροφυτικά στο έδαφος ή σε σάπιο ξύλο και σχηματίζουν σφαιρικά ή αχλαδόμορφα βασιδιοκάρπια (μανιτάρια), τα οποία μοιάζουν με φούσκες. Το εσωτερικό γόνιμο τμήμα του βασιδιοκαρπίου, δηλαδή ο σποριογόνος ιστός, ονομάζεται θρόμβος και περιβάλλεται εξωτερικά από ένα λευκωπό ή ωχρώδες περίβλημα, το περίδιο, αποτελούμενο από δύο στρώματα, το εξωπερίδιο και το ενδοπερίδιο.
	Ρουσσούλα η Χρυσή Russula aurea: φαγώσιμο και νόστιμο μανιτάρι συχνό σε δάση δρυός. Καπέλο κόκκινο με κίτρινες περιοχές.
	Λακτάριος ο ενδιάμεσος lactarius intermedius: Μη φαγώσιμο, συχνό μανιτάρι που φύεται κυρίως σε ελατοδάση Καλοκαίρι και Φθινόπωρο. Χαρακτηριστικό του το λευκό "γάλα" που ρέει από την σάρκα του αν πληγωθεί και που γρήγορα μεταχρωματίζεται σε κίτρινο.
	Αλβατρίσκος ο λοφιοφόρος Albatrellus cristatus: Μη φαγώσιμο μανιτάρι που φύεται σε κορμούς πλατύφυλλων κυρίως οξιάς κατά ομάδες.