Εδώ θα αναφερθούμε σε λαϊκές δοξασίες που δεν έχουν καμία επιστημονική και πρακτική επαλήθευση, αντιθέτως κάποιες από αυτές μπορούν άνετα να στείλουν στον τάφο άτομα που θα τις δοκιμάσουν.

Όσον αφορά στη θεραπευτική δράση κάποιων βοτάνων...

Πολλά βότανα πήραν τις "θεραπευτικές τους ιδιότητες" από το σχήμα των καρπών τους, των κονδύλων τους και των φύλλων τους. Έτσι για παράδειγμα η άγρια ορχιδέα ονομάστηκε και σερνικοβότανο, γιατί πίστευαν πως αν ο υποψήφιος πατέρας έτρωγε τους βολβούς της που έχουν σχήμα όρχεων θα γεννιόνταν αγόρι!

Οι καρδιόσχημοι καρποί του βοτάνου αγριοκαρδαμούρα του χάρισαν το όνομα "καρδιές των μητέρων" και τις δήθεν θεραπευτικές ιδιότητες σε καρδιακά και  γυναικολογικά προβλήματα.

Φυσικά, υπάρχουν και σύγχρονες παρανοήσεις σχετικά με την θεραπευτική δράση των βοτάνων, όπως έγινε με τα κουκούτσια του βερίκοκου, το βήχιο κλπ...

Λαικά μαντζούνια και γιατροσόφια που αγγίζουν τα όρια της μαγείας...

Ποντικέλαιο το θεραπευτικό!!

Καθώς μας ενδιαφέρει η γνώση η παλιά, εχουμε ακούσει πράγματα που ξεφεύγουν εντελώς, όπως το ότι οι τρίχες, τα κέρατα και τα νύχια διαφόρων ζώων έχουν θεραπευτικές ιδιότητες και μπορούμε να τις κάνουμε τσάι ή να τα τρίψουμε και να τα φάμε. Το πιο φευγάτο πάντως που ακούσαμε, είδαμε και φωτογραφίσαμε είναι το "φάρμακο" ποντικέλαιο! Νεογέννητα ποντικάκια να σαπίζουν σε ένα βάζο με ελαιόλαδο στο οποίο θα δώσουν αντισώματα! και θα το καταστήσουν επουλωτικό!

Όσον αφορά στο μπόλιασμα των δέντρων...

Έχουμε ακούσει από λαϊκούς ανθρώπους διάφορα παράδοξα όπως: "Να κάνεις μια τρύπα στην κερασιά να περάσεις από μέσα κληματόβεργα και θα παίρνεις σταφύλλια την άνοιξη μαζί με τα κεράσια." Πράγμα που αν δοκιμάσουμε το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να ξεράνουμε την κερασιά.

Ψάχνοντας λιγάκι είδαμε πως τη συγκεκριμένη συμβουλή τη δίνει ένας Αγάπιος μοναχός από την Κρήτη σε ένα βιβλίο που λέγεται Γεωπονικόν και έχει γραφτεί το 1796!(pdf). Βιβλίο που έχει βέβαια μεγάλη λαογραφική αξία αλλά καμία πρακτική. Έτσι στο βιβλίο αυτό αναφέρονται και άλλοι άκυροι συνδυασμοί δέκτη και υποκειμένου όπως: Η συκιά κεντρώνεται στη μουριά και στο πλάτανο. Η μουριά στην καστανιά και βελανιδιά! Η αχλαδιά στη ροδιά, στη μουριά, στην αμυγδαλιά και κουκορεβυθιά και όταν κεντρώσεις την αχλαδιά στη μουριά γίνονται τα αχλάδια κόκκινα! Η δαμασκηνιά στην αχλαδιά και τον πλάτανο, στον οποίο ομοίως γίνονται τα μήλα κόκκινα -  Η κυδωνιά και αγριοσυκιά κάθε δέντρο δέχονται και κέντρωνε σε αυτές ότι δέντρο θέλεις και γίνεται. Η μοσχοαχλαδιά κεντρώνεται σε μηλιά... Αυτές είναι κάποιες από τις λανθασμένες πληροφορίες που μας δίνει το συγκεκριμένο βιβλίο.

Αν παρόλα αυτά κάποιος έχει πετύχει κάτι από τα παραπάνω θα χαρούμε να δούμε φωτογραφίες.

Λαϊκές δοξασίες για τα άγρια μανιτάρια...

Ακούγονται διάφορες λαϊκές δοξασίες από εμπειρικούς συλλέκτες (Παππούδες, γιαγιάδες κλπ) οι οποίες είναι άκρως επικίνδυνες και οι οποίες ευθύνονται ακόμα και για θανάτους. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάνε οι συλλέκτες και ειδικά οι νέοι είναι ότι δεν ισχύει κανένας γενικός κανόνας για την ταυτοποίηση των αγρίων μανιταριών. Παραθέτουμε λοιπον κάποιες από αυτές τις επικίνδυνες λαϊκές δοξασίες.

Βρήκες βρακωμένο μανιτάρι φα’ το, αβράκωτο πέτα το!

Βρακωμένο μανιτάρι είναι το μανιτάρι που εμφανίζει δακτυλίδι στο πόδι. Η δοξασία αυτή με απλά λόγια μας προτρέπει να τρώμε όλα τα μανιτάρια που έχουν δακτυλίδι και να πετάμε τα υπόλοιπα. Για παράδειγμα να τρώμε τον Αμανίτη τον Φαλoειδή και τον εαρινό (μανιτάρια που τρώγονται μόνο μια φορά!) και να πετάμε τους Βωλίτες, τους λακτάριους και τις κανθαρέλες !

Ακόμα: "τα μανιτάρια που, μυρίζουν ωραία είναι φαγώσιμα"

Λάθος! εκτός του ότι η οσμή είναι αρκετά υποκειμενικό κριτήριο ενώ η τοξικότητα όχι, Υπάρχουν κοινώς ομολογουμένως μανιτάρια που μυρίζουν άσχημα και είναι φαγώσιμα καθώς και μανιτάρια που μοσχοβολάνε και είναι τοξικά!

Επίσης ακούσαμε: "τα μανιτάρια που, όταν τα κόψεις, δεν αλλάζουν χρώμα είναι φαγώσιμα"

Αμανίτης ο φαλλοειδής- Θανατιφόρο, με βρακί που δεν αλλάζει χρώμα...

Εικασία που εγκρίνει τους θανατηφόρους Αμανίτες, που δεν αλλάζει χρώμα η σάρκα τους όταν τα κόψουμε. Λανθασμένες είναι και οι θεωρίες που λένε ότι τα δηλητηριώδη είδη έχουν οπωσδήποτε πικρή ή καυστική γεύση ή ότι τα είδη που τρώγονται από έντομα, σαλιγκάρια, χελώνες ή άλλα μικρόζωα, είναι ακίνδυνα και για τον άνθρωπο. ∆εν αληθεύουν επίσης οι δοξασίες, που λένε, ότι τα δηλητηριώδη μανιτάρια μαυρίζουν τα ασημένια κουτάλια που έρχονται σε επαφή μαζί τους κατά το βράσιμο ή ότι πήζουν το γάλα ή το ασπράδι του αβγού. Είναι φανερό ότι οι συλλέκτες που εφαρμόζουν αυτές τις μεθόδους, κινδυνεύουν άμεσα από δηλητηριάσεις. Πρέπει ακόμη να γνωρίζουμε, ότι το βράσιμο, η ξήρανση ή η κονσερβοποίηση, δεν εξουδετερώνουν τις ισχυρές τοξίνες των θανατηφόρων ειδών!

Καλή επαφή με τη φύση λοιπόν, πάντα μέσα σε λογικά και ακίνδυνα πλαίσια!