Πρόκειται για ένα γένος γαστερομυκήτων βασιδιομυκήτων της τάξης των λυκοπερδωδών. Τα μανιτάρια αυτά αναπτύσσονται σαπροφυτικά στο έδαφος ή σε σάπιο ξύλο και σχηματίζουν σφαιρικά ή αχλαδόμορφα βασιδιοκάρπια (μανιτάρια), τα οποία μοιάζουν με φούσκες. Το εσωτερικό γόνιμο τμήμα του βασιδιοκαρπίου, δηλαδή ο σποριογόνος ιστός, ονομάζεται θρόμβος και περιβάλλεται εξωτερικά από ένα λευκωπό ή ωχρώδες περίβλημα, το περίδιο, αποτελούμενο από δύο στρώματα, το εξωπερίδιο και το ενδοπερίδιο. Κατά την ωρίμανση, ο θρόμβος μεταβάλλεται σε μια πρασινοκίτρινη σκόνη που σχηματίζεται από τα ελευθερωμένα σπόρια τα οποία εξέρχονται με τη μορφή σύννεφου από ένα κεντρικό άνοιγμα, που σχηματίζεται στην κορυφή του περιδίου. Τα λυκόπερδα συναντώνται σε λιβάδια, καλλιεργημένους αγρούς και δάση, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και του φθινοπώρου.
Τα περισσότερα είδη του γένους αυτού τρώγονται πριν ωριμάσουν, όσο η σάρκα του μανιταριού είναι ακόμα λευκή και στερεή. Από τα πιο κοινά είδη λυκοπέρδων τα οποία συναντώνται στην Ελλάδα είναι τα: Lycoperdon perlatum, που φτάνει σε διάμετρο τα 6 εκ. και φύεται κυρίως σε δάση κωνοφόρων, και Lycoperdon pyriforme, που αναπτύσσεται σε μεγάλους αριθμούς πάνω σε νεκρό ξύλο.