Προσοχή όλα τα μέρη του φυτού είναι τοξικά!

Περιγραφή: Mικρό δέντρο που φτάνει από 1-3 μέτρα. Οι βλαστοί του είναι λείοι και συχνά κοκκινωποί. Τα φύλλα του φτάνουν τα 10-40 εκατοστά, ωοειδή, έμμισχα, με άκρες ελαφρά αναδιπλωμένες. Ταξιανθίες 10-15 εκατοστών, βοτρυόμορφες, με μικρά άνθη 5 χιλιοστών, λευκά και 10 στημόνες. Ράγες μπλε μαύρες, γυμνές γυαλιστερές, στρογγυλές, ελαφρά πεπλατυσμένες.

Ιστορία: Στην Αμερική οι ιθαγενείς την αποκαλούσαν ποκόν και τη χρησιμοποιούσαν με δύο κυρίως τρόπους. Ως εμετικό και εξωτερικά για δερματικές νόσους. Οι ινδιάνοι Ντέλαγουερ τη θεωρούσαν καρδιακό τονωτικό και στην Βιρτζίνια ως ισχυρό καθάρσιο. Ακόμη και σήμερα οι ινδιάνοι Απαλλάχια μασούν τους σπόρους και τις ράγες για την αρθρίτιδα παρά το γεγονός ότι το νωπό φυτό είναι πολύ τοξικό. Αυτός είναι βέβαια και ο λόγός που απαγορεύθηκε στη χώρα μας η χρήση των ραγών του φυτού για το χρωματισμό των κρασιών.

Λαική ιατρική: Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιείται η ρίζα την οποία συλλέγουμε στα τέλη του Φθινοπώρου ή την Άνοιξη. Το βότανο περιέχει τριτερπενοειδείς σαπωνίνες, αλκαλοειδείς ρητίνες, φυτολακκικό οξύ, τανίνη και μυρμηκικό οξύ. Δρα ως αντιρευματικό, διεγερτικό, αντικαταρροϊκό, καθαρτικό, εμετικό.

Καλό είναι για λόγους προφύλαξης να μην έχουμε στον κήπο μας το βότανο αυτό αν έχουμε μικρά παιδιά.