Δένδρο ύψους 4 - 8 μ., με κλαδιά μακρυά που εκτείνονται κρεμαστά και δημιουργούν όμορφη , πλούσια κόμη.

Φύλλα: Κατ’ εναλλαγή, σύνθετα πτεροειδή, μήκους 12-20 εκ., με 15-27 γραμμικά-λογ- χοειδή φυλλάρια, μήκους 2,5 - 6 εκ. και πλά­τους 3 - 8 χιλ., άμισχα, με λείο περίγραμμα ή πριονωτά, με αρωματική οσμή, στην άνω επι­φάνεια σκουροπράσινα.

Ανθη: Μικρά, κιτρινωπά-λευκά, με 5 σέπαλα, 5 πέταλα και 10 στήμονες, σε πλούσια διακλα- δισμένους, κρεμαστούς σύνθετους βότρεις, μή­κους 2,5 - 5 εκ. 

Καρποί: Καρποί σαρκώδεις με πυρήνα, διαμέ­τρου 6 - 5 χιλ., ροζ ως κοράλλι - κόκκινου χρώ­ματος, με ένα πικρό σπέρμα. Η σάρκα τους ξηραίνεται και γίνεται περγαμηνοειδής.

Είναι διαδεδομένο από το Μεξικό ως τη Χιλή, Ν. Βραζιλία, Ουρουγουάη, Β.Α. Αρ­γεντινή και ως εισηγμένο στη Β.Δ. Αφρική. Στη Μεσογειακή περιοχή και φυτεύεται συχνά σε πάρκα και δενδροστοιχίες ως καλλωπιστικό δέν­δρο.

Γενικά: Οι καρποί χρησιμοποιούνται στο Περού για την παρασκευή ξιδιού. Ήδη από την εποχή των Ίνκας γινόταν επεξεργασία τους με ζύμωση για την παραγωγή ενός δυνατού, με­θυστικού ποτού. Το έλαιο που περιέχεται στα φύλλα και ο γαλακτώδης χυμός που συλλέγεται από τον κορμό (Αμερικανική μαστίχη) χρησι­μοποιούνται για ιατρικούς σκοπούς. Από τα φύλλα εξάγεται κίτρινη χρωστική ουσία. Οι κόκκινοι αποξηραμένοι καρποί του, μαζί με το άσπρο και μαύρο πιπέρι, είναι σύνηθες συστα­τικό σε μίγματα πιπεριού.