Μια φορά κι έναν καιρό...

... ήταν ένας μικρός - μικρός άγγελος που ζούσε στον ουρανό και είχε ακούσει για τις γιορτές των χριστουγέννων στη γη. Ήθελε πάρα πολύ να πάει στη γη και να γιορτάσει και αυτός μαζί με τα παιδιά των ανθρώπων. Έβαλε όλα του τα δυνατά, γιατί τα φτερά του ακόμα δεν είχαν μεγαλώσει αρκετά, και πέταξε προς τη γη. Ευτυχώς ήταν κατηφόρα και έτσι τα κατάφερε και έφτασε αλλά δεν ήξερε πού να πάει.  

 Προσγειώθηκε πρώτα στη Ρουάντα κοντά σε ένα ορυχείο που δούλευαν παιδιά για να βγάλουν διαμάντια από τη γη. Η ζέστη ήταν αφόρητη γιατί εκεί τα χριστούγεννα έχει καλοκαίρι και είναι έρημος. Είδε ένα παιδί κουρασμένο να δουλεύει με το ένα χέρι γιατί το άλλο ήταν κομμένο. 

---  Γιατί έχεις κομμένο χέρι; το ρώτησε ο μικρός – μικρός άγγελος.

---  Μου το έκοψε πριν μια εβδομάδα το αφεντικό γιατί δεν έβγαλα πολλά διαμάντια, είπε.

--- Πες μου, είναι εδώ τα χριστούγεννα; ξαναρώτησε ο άγγελος.

--- Δεν ξέρω τι είναι χριστούγεννα είπε το παιδί και έγειρε στη γη και ξεψύχησε.

 Έβαλε πάλι τα δυνατά του ο μικρός - μικρός άγγελος και πέταξε μέχρι το Αφγανιστάν. Φτώχεια, βρομιά, κλάματα, φασαρία. Ένας στρατιώτης εκείνη την ώρα έμπαινε με το όπλο του στο σχολείο και έβγαζε έξω με το ζόρι όλα τα κορίτσια.

--- Γιατί σας διώχνει  από το σχολείο; ρώτησε ο μικρός – μικρός άγγελος ένα μικρό κοριτσάκι που έτρεμε από το φόβο του.

--- Δε θέλουν να μάθουμε γράμματα τα κορίτσια, είπε.

--- Πες μου κοριτσάκι, είναι εδώ τα χριστούγεννα;

--- Δεν ξέρω τι είναι χριστούγεννα είπε το κορίτσι πριν ακουστεί μια ντουφεκιά και πέσει σκοτωμένο στα πόδια του μικρού – μικρού άγγελου.

 Έβαλε πάλι τα δυνατά του ο άγγελος και πέταξε μέχρι το Λονδίνο. Κρύο παντού, τα σπίτια όλα στολισμένα με φωτάκια χρωματιστά και ένα φτωχό κοριτσάκι στο πεζοδρόμιο άναβε ένα – ένα τα σπίρτα από ένα σπιρτόκουτο.

--- Γιατί ανάβεις τα σπίρτα κοριτσάκι; ρώτησε ο μικρός – μικρός άγγελος

--- Τρέμω από το κρύο. Προσπαθώ να ζεσταθώ λίγο αλλά δεν τα καταφέρνω.

--- Πες μου κοριτσάκι, είναι εδώ τα χριστούγεννα;

--- Όχι, δεν είναι εδώ, είναι μέσα σε εκείνο το σπίτι με τα φωτάκια που αναβοσβύνουν, με το τζάκι και τα ζεστά φαγητά, είπε το κοριτσάκι και έγειρε παγωμένο και ξεψύχησε.

 Ο μικρός – μικρός άγγελος, χτύπησε την πόρτα από το σπίτι με τα φωτάκια, το τζάκι και τα ζεστά φαγητά και του άνοιξε ένας κλαμένο αγοράκι.

--- Γιατί κλαις αγοράκι; ρώτησε ο μικρός – μικρός άγγελος.

--- Γιατί εμένα μου έφεραν δέκα δώρα και στον αδελφό μου έντεκα δώρα και αυτό είναι αδικία.

--- Πες μου αγοράκι, είναι εδώ τα χριστούγεννα;

--- Ποια χριστούγεννα; Εμείς είμαστε άθεοι, δεν πιστεύουμε σε χριστούγεννα. Δεν υπάρχουν χριστούγεννα σου λέω και μη με θυμώνεις με τέτοιες ερωτήσεις!!, και του έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα.

 Ο μικρός – μικρός άγγελος έβαλε πάλι τα δυνατά του και πέταξε. Βρέθηκε έξω από μια εκκλησία στην Αθήνα, φωταγωγημένη και ζεστή με ανθρώπους καλοντυμένους και σοβαρούς. Πρόσεξε, δεμένο σε ένα στύλο, έναν κούρκο να κλαίει. Ο μικρός – μικρός άγγελος που ήξερε να μιλάει με τα ζώα, ρώτησε τον κούρκο.

--- Γιατί κλαις κούρκο;

--- Γιατί θα με σφάξουν σε λίγο και θα με ψήσουν.

--- Πες μου κούρκο, είναι εδώ τα χριστούγεννα;

--- Ναι, εδώ είναι τα χριστούγεννα απάντησε ο κούρκος και συνέχισε να κλαίει.

 Ο μικρός – μικρός άγγελος προσπάθησε να πετάξει μέχρι τον ουρανό γιατί δεν του άρεσαν αυτά τα χριστούγεννα, αλλά ήταν ανηφόρα και τα φτερά του ήταν ακόμα μικρά και δεν τα κατάφερε. Έμεινε λοιπόν στη γη και κάθε χρόνο τέτοια μέρα βγαίνει στους δρόμους. Κάποια παιδιά μάλιστα λένε ότι τον είδαν χριστουγεννιάτικα να τριγυρνά και να ρωτάει. “Είναι εδώ τα χριστούγεννα;” και βέβαια, ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...

         Ιωσήφ