Μη σαπίζετε τον αγγελιοφόρο!

Επικροτούμε την ελευθερία της άποψης,

ανεχόμαστε το κιτσ,

αλλά απέναντι στο επικίνδυνο έχουμε χρέος να μιλήσουμε. 

Αν υπήρχε κάποια στιγμή "προδοσίας", αυτή τη στιγμή πρέπει να την αναζητήσουμε εν έτη 1992. 

Τότε βρεθήκαμε στο ιστορικό σταυροδρόμι που μας επέτρεπε να επηρεάσουμε την διεθνή άποψη και θέση, ίσως με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, και επιτυχία που το κάναμε για το θέμα της σημαίας. 

Το θέμα του ονόματος όμως, προχώρησε σε διεθνές επίπεδο και απωθήθηκε σε εθνικό (σας θυμίζει τίποτα αυτό;). Με επίσημη εθνική θέση από τότε, να συμπεριλαμβάνεται ο όρος στο όνομα! 

Φυσικά σε διεθνές επίπεδο, όρος και όνομα γίνανε ένα, με καμία διεθνή εξαίρεση! 

Τι λένε οι Ρώσοι, τι λένε οι Σέρβοι, οι δήθεν φίλοι μας; 

Το "θυμήθηκε" το θέμα ο κ. Καραμανλής με αποτυχία καθώς οι γείτονες δεν αποδέχθηκαν το "άνω", το ήθελαν σκέτο. 

Πού ήταν τότε οι διαδηλώσεις;;;

Γιατί δεν είναι ο Κωστάκης προδότης; 

Δυστυχώς ως λαός δεν έχουμε την ωριμότητα να σταθούμε σύσσωμος απέναντι στην κάλπη, όπως το κάνουμε 

- λένε κάποιοι- 

στις πλατείες. 

Μήπως απέναντι στον καθρέφτη της ιστορίας στεκόμαστε με ωριμότητα; 

Φταίει ο Τσίπρας, που στην ουσία μας αναγκάζει να συνειδητοποιήσουμε πώς έχει η κατάσταση, ή αυτοί που δημιούργησαν, παρέτειναν και χειροτέρεψαν την κατάσταση; 

Μήπως φταίμε και εμείς μέσα σε όλο αυτό; 

Ήρθε η στιγμή να ανοίξουμε τις αγκαλιές μας απέναντι στις ήττες του 20ου αιώνα. 

Σμύρνη - Εμφύλιος - Κύπρος - Μακεδονία

Και όμως, για όλα αυτά δεν φταίει μόνο η γαμημένη η μαϊμού που δάγκωσε τον "συνετό" βασιλιά μας! 

Θυμήσου σε όλα είχαμε διαδηλώσεις, σε όλα είχαμε μπόλικο πατριωτισμό, σε κανένα όμως δεν είχαμε μια ματιά ώριμη, απαλλαγμένη από τις εμπειρικές και λογικές αντιφάσεις που έχουμε καταπιεί σαν έθνος και σαν μονάδες. 

Ζήτω η ήττα αν είναι μια ήττα που θα μας ωριμάσει!

Μη σαπίζετε τον αγγελιοφόρο της πυρκαγιάς με το ένα χέρι και κάνετε χειραψία με τον εμπρηστή με το άλλο...