Μου αρέσει να λέω ότι εκείνο το "βραδάκι" στο Τσέρνομπιλ ήταν σαν μια μικρογραφία όλου του καθεστώτος...

Ο εξυπνάκιας παντογνώστης του κώματος, οι δειλοί δημόσιοι υπάλληλοι που φοβήθηκαν να τον σταματήσουν μήπως και χάσουν τη δουλεία τους!
Τα άθλια υλικά (λόγω μη εισαγωγών από τον καπιταλισμό) που το κώμα τα είχε βαφτίσει ως "τα καλύτερα"!
Ο κοιμισμένος φρουρός πάνω από τον αντιδραστήρα.
Το πείραμα!
Τα "μην ανησυχείσετε τον κόσμο" του Κρεμλίνου!
Τα "μην κάνετε υποθέσεις, αλλά αναφέρετε τη μέγιστη καταγράψιμη τιμή της ραδιενέργειας ως την πραγματική!"

ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ "ΤΡΕΧΑΝΕ" ΣΥΧΝΑ. ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΛΩΣ ΕΤΥΧΕ ΚΑΙ ΣΥΝΔΥΑΣΤΗΚΑΝ...

Και τέλος οι δύο δύτες που σε πείσμα όλων των υπολοίπων δεν φοβήθηκαν μήπως χάσουνε τη δουλειά τους
-θα χάνανε τη ζωή τους ούτως ή άλλως-
για να σώσουνε την ανθρωπότητα!