περιλαμβάνει:
Δικοτυλήδονα
Magnoliopsida: Το φυτό του οποίου ο σπόρος ή το έμβρυο έχει δύο εμβρυακά φύλλα ή κοτυληδόνες. Τα δικοτυλήδονα ή δικότυλα φυτά είναι η μεγαλύτερη κλάση των αγγειόσπερμων φυτών και η μεγαλύτερη του φυτικού βασιλείου με πάνω από 155,000 είδη. Είναι φανερόγαμα φυτά, δηλαδή έχουν ρίζες, βλαστούς και φύλλα και παράγουν άνθη. Τα δικοτυλήδονα χαρακτηρίζονται από φύλλα που έχουν δικτυωτή νεύρωση, έχουν μίσχο και δεν έχουν κολεό εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις. Είναι επίσης πολυμορφικά και έχουν διάφορα σχήματα όπως οδοντωτά, σφαιρικά, ωοειδή, νεφροειδή, καρδιόσχημα κ.λ.π. ενώ φέρουν στις περισσότερες περιπτώσεις και παράφυλλα. Η ρίζα τους είναι πασσαλώδης και μακρόβια, σε αντίθεση με τα μονοκοτυλήδονα που έχει μικρή διάρκεια ζωής. Η κατασκευή του κορμού και των βλαστών παρουσιάζει δέσμες με πόρους και αγγεία. Βρίσκονται σε μεγάλα υψόμετρα και ευδοκιμούν και κοντά στη θάλασσα. Τα περισσότερα απο τα φυτά αυτά είναι θάμνοι και δέντρα ενώ υπάρχουν και πολλά ποώδη.
Lactuca sativa: ετήσιο, ποώδες φυτό γρήγορης ανάπτυξης της οικογένειας Σύνθετα. Τα μαρούλια είναι λεία, στρογγυλά ή κατσαρά. Η Β καροτίνη, που περιέχει βοηθά στην πρόληψη πολλών μορφών καρκίνου και καρδιοπάθειας. Ο γαλακτώδης χυμός του έχει δράση χαλαρωτική και ναρκωτική.
Crataegus monogyna: Είναι θάμνος ή μικρό δέντρο με λοβωτά φύλλα. Ανήκει στα ροδοειδή. Ανθίζει το Μάιο και τον Ιούνιο και καρπίζει το Φθινόπωρο.
Asperula odorata: θεωρείται σπασμολυτική, χολαγωγή, διουρητική και είναι γνωστή για την αντιφλεγμονώδη δράση της. Κάποιες από τις πολύτιμες δραστικές ουσίες τις είναι ιριδοειδή, κουμαρίνες, τανίνες, ανθρακινόνες και φλαβονοειδή
Fagopyrum: Ονομάζεται grits όταν είναι χονδροαλεσμένο. Οι βοτανολόγοι δεν το θεωρούν δημητριακό αλλά χαμηλό θάμνο που συγγενεύει με το ραβέντι.
Pyrus: οπωροφόρο δέντρο που καλλιεργείται δε σε όλες τις εύκρατες χώρες, πολλαπλασιάζονται με σπόρο και στη συνέχεια με εμβολιασμό. Από 4 μέχρι 7 χρόνια μετά τη φύτευση αρχίζει η ικανοποιητική απόδοση του δέντρου.
Malus communis: Η μηλιά είναι ένα από τα σημαντικότερα είδη καρποφόρων δένδρων. Καλλιεργείται σε μεγάλη έκταση σε περιοχές ημιορεινές, ορεινές αλλά και σε σημεία με μικρό υψόμετρο.
Cicer arietinum : Μονοετές, ποώδες θάμνος που δύσκολα ξεπερνά τα 60 εκατοστά καλλιεργείται για τα σπόρια του τα ρεβίθια και ζωοτροφή.
Ziziphus jujuba: Δέντρο με καταγωγή την Ασία, με πολύτιμο καρπό, θεραπευτικό φλοιό, φύλλα και ρίζες. Εύκολο στην καλλιέργεια και στη συλλογή του καρπού.
Verbascum thapsus: Είναι φυτό διετές που φτάνει από 50 έως 120 εκατοστά ύψος. Είναι απλό ή πολυδιακλαδιζόμενο.
δρα ως αποχρεμπτικό, μαλακτικό, ήπιο διουρητικό, ήπιο ηρεμιστικό και επουλωτικό.
Olea: δέντρο αειθαλές, έχει φύλλα αντίθετα, λογχοειδή, δερματώδη, σκουροπράσινα στην άνω επιφάνεια και αργυρόχροα στην κάτω. Τα άνθη της είναι λευκωπά, μονοπέταλα και πολύ μικρά, σχηματίζουν ταξιανθία βότρυος και εμφανίζονται προς το τέλος Μαΐου, ενώ ο καρπός ωριμάζει και συλλέγεται κατά τα τέλη του φθινοπώρου και αρχές του χειμώνα.
Facebook comments