Φοίνικας ύψους ως 36 μ., με κορμό λεπτό με σχέδια σχήματος μωσαϊκού από τα υπολείμματα των πεσμένων φύλλων. Συχνά έχει παράπλευρους κορμούς. Έχει κόμη σχετικά αραιή αποτελούμενη από 20 - 40 το πολύ φύλλα. Τα ανώτερα ανέρχονται, τα κατώ­τερα κυρτώνονται προς τα κάτω.

Φύλλα: Σύνθετα πτεροειδή, μήκους 3 - 5 μ., στενά, σταχτοπράσινα, με φυλλάρια γραμμικά, λογχοειδή, με διατομή σχήματος V, έντονα οξυ­κόρυφα, στο μέσο του φύλλου έχουν μήκος 30 - 40 εκ.

 Οι διακλαδισμένες αρσε­νικές και θηλυκές ταξιανθίες μοιάζουν πολύ με­ταξύ τους, καλύπτονται και οι δύο από σπάθη που βαθμιαία ξυλοποιείται. 

Καρποί: Δρύπες (χουρμάδες) μήκους 2,5 - 7,5 εκ., με μεμβρανώδες, κίτρινο ως κόκκινο δερ­ματώδες περίβλημα και γλυκιά σάρκα, η οποία περιέχει περίπου 60 % ινβερτοσάκχαρο και 6 - 7 % πρωτεΐνες.

Εξάπλωση: Χώρες καταγωγής της χουρμαδιάς θεωρούνται οι αφρο-ασιατικές ξηρές ζώνες από το Μαρόκο ως το Πακιστάν. Οι ζώνες αυτές ταυτίζονται με την περιοχή όπου καλλιεργείται σήμερα το φυτό, σε αρδευόμενες καλλιέργειες της Β. Αφρικής, Ν. Δ. Ασίας και Ν. Ισπανίας. Στη λοιπή Μεσογειακή περιοχή φυτεύεται ως διακοσμητικό φυτό.

Η χουρμαδιά ανήκει στα φυτά που πρωτοκαλλιέργησε ο άνθρωπος, σύμφωνα με ενδείξεις ήδη από το 6.000 π.Χ. Η σημασία της για τη ζωή του ανθρώπου στις ερημικές περιο­χές της Δ. Ασίας και στις οάσεις του Αραβικού χώρου είναι μεγάλη.

Οι καρποί της συμπιέζον­ται σε χουρμαδόψωμο που αποτελεί καθημε­ρινή τροφή. Οι τρυφεροί οφθαλμοί των φύλ­λων τρώγονται ως λαχανικά. Με τα παλιά φύλλα πλέκονται ψαθωτές κατασκευές και κα­λύπτονται στέγες σπιτιών. Από τους κορμούς παράγεται οικοδομική ξυλεία, καθώς και φυτι­κός χυμός για την παραγωγή αλκοολούχων ποτών. Από τους ψημένους πυρήνες των χουρ­μάδων φτιάχνεται ένα υποκατάστατο του καφέ ή χρησιμοποιούνται ως ζωοτροφή.