Το φυτό παρουσιάζει ιδιότητες παρόμοιες με εκείνες της μπελαντόνας, αλλά ως καταπραϋντικό είναι κάπως πιο δυνατό και γι’ αυτό λαμβάνεται στις περιπτώσεις σπασμών, τρεμούλας και εγκεφαλικών παθήσεων. Γενικά, ο υοσκύαμος είναι καταπραϋντικό, αναλγητικό και σπασμολυτικό, ενώ, όταν αυξηθεί σε δόση, γίνεται ναρκωτικό. Ακόμα, το φυτό είναι καλό φάρμακο κατά των νευραλγιών, καθώς και κατά του νευρικού βήχα και του κοκίτη. Εκτός από αυτά, χρησιμοποιείται κατά της ακράτειας των ούρων, κατά της αιμορραγίας, των αιμορροΐδων και της κήλης, είναι δε ευεργετικό στα πρηξίματα των ματιών, και συστήνεται ως πολύ καλό φάρμακο για να καταπραΰνει τους υστερικούς και τους επιληπτικούς. Επιπλέον, το ιδιαίτερα χρήσιμο και θεραπευτικό αυτό φυτό, όταν γίνεται κατάλληλη χρήση του, είναι κατά της αρθρίτιδας, των ρευματισμών και των οδυνηρών φλεγμονών του δέρματος και του στήθους. Δρα ευεργετικά κατά της αιμόπτυσης και της μητρορραγίας, του νυχτερινού ιδρώτα των φυματικών και της παράλυσης της ίριδας (όπως η ατροπίνη).
Εφαρμογές: Το έλαιο του υοσκύαμου παρασκευάζεται από τα φύλλα του φυτού και χρησιμοποιείται με καταπλάσματα για τους πόνους των αφτιών, για τους ρευματικούς και τους αρθριτικούς πόνους, καθώς και κατά των οιδημάτων και των όγκων. Στην ομοιοπαθητική χρησιμοποιούν ως καταπραϋντικό ένα βάμμα που το παρασκευάζουν από το φρέσκο φυτό. Άλλες χρήσεις του φυτού γίνονται με εσωτερική και εξωτερική χρήση αφεψήματος κατά των εξανθημάτων και διαστρεμμάτων (στραμπουληγμάτων), καθώς και κατά των θλάσεων (2-4 γρ. ξερά φύλλα για ι κιλό νερό). Επίσης, χρησιμοποιείται η σκόνη των φύλλων του (ίο εκ. ώς ι γρ.), καθώς και αυτούσια τα φύλλα με κάπνισμα (τα φύλλα, δηλαδή, που κατα- πραΰνουν τις κρίσεις του άσθματος, καπνίζονται ως τσιγάρα, όπως και τα φύλλα της δατούρας). Το φυτό είναι πολύ δραστικό, γι’ αυτό η χρήση του πρέπει να γίνεται μόνο με ιατροφαρμακευτική οδηγία. Ο υοσκύαμος χρησιμοποιείται από μερικούς λαούς ως αφροδισιακό βότανο, ενώ αποτελούσε παλαιότερα το κυριάτερο συστατικό των φίλτρων του έρωτα.