Η σπορά των καρπουζιών γίνεται στο χωράφι Απρίλιο και Μάιο - οι παλιοί λένε ότι κατάλληλη στιγμή είναι όταν ανθίσει το παλιούρι -   ή σε θερμοσπορεία κατά το Μάρτιο. Πρέπει να φυτεύονται αραιά (ανα μέτρο περίπου) και να μη κλαδεύονται, γιατί σταματά η βλάστησή τους. Μετά το δέσιμο των λουλουδιών, σε κάθε ρίζα πρέπει να διατηρούνται ελάχιστα καρπούζια 1-3, το πολύ, για να γίνονται πρώιμα και μεγάλα.

Το ιδανικό pH του εδάφους είναι γύρω 7, αντέχουν όμως και μέχρι 5,5. Το μέρος αν είναι δυνατό να το βλέπει ο ήλιος όλη την ημέρα. Θέλουν πολύ νερό.

Η καλλιέργεια των καρπουζιών μοιάζει με την καλλιέργεια των πεπονιών με τη διαφορά ότι τα καρπούζια είναι λιγότερο ανθεκτικά στο κρύο και στην ξηρασία.

Η ωρίμανση των καρπουζιών διακρίνεται από τον χαρακτηριστικό κρότο, ο οποίος είναι υπόκωφος, ενώ στα άγουρα είναι ξηρός και μεταλλικός.  Για εκείνα που δεν είναι κομμένα, ο τρόπος αυτός  είναι  επιβλαβής. Εύκολο γνώρισμα για τα άκοπα, είναι το κιτρίνισμα και η αποξήρανση του μικρού φύλλου στο κοτσάνι.

Το χαράκωμα, η συστροφή και άλλα τεχνητά μέσα, που επιταχύνουν την ωρίμανση, καταστρέφουν την ποιότητα και λιγοστεύουν την παραγωγή.

Παραγωγή σπόρου: Διαλέγονται τα καλύτερα σε σχήμα, μέγεθος και ποιότητα, καρπούζια, τα οποία αφήνονται να ωριμάζουν φυσιολογικά. Όταν αρχίσει η υπερωρίμανση (κουφιάζουν) αφαιρούνται οι σπόροι, πλένονται και αφού στεγνώσουν σε σκιερό μέρος, διατηρούνται σε περιβάλλον ξηρό και σκοτεινό. Με τη βλαστική τους δύναμη να διαρκεί 5-6 έτη.