Περιγραφή:  Αγριόχορτο ενδημικό της Ευρώπης. Δίψακος αυτοφυής συναντάται στη Θεσσαλία. Τα φύλλα του συγκεκριμένου φυτού είναι διαμορφωμένα με τρόπο τέτοιο που κρατούν το νερό. Το γένος περιλαμβάνει περίπου 15 είδη από ψηλά ποώδη πολυετή φυτά που φτάνουν 1-2,5 μέτρα ύψος, ενδημικά της Ευρώπης, της Ασίας και της βόρειας Αφρικής. Αναγνωρίζεται εύκολα από τα αγκαθωτά κλαδιά και φύλλα τους, και από τις ταξιανθίες από μωβ, λευκά και βιολετί άνθη που σχηματίζονται σε κεφάλια στις κορυφές των κλαδιών. Οι ταξιανθίες έχουν σχήμα ωοειδές 4-10 εκατοστά μήκος και 3-5 εκατοστά πλάτος, με μια βάση από αγκαθωτά βράκτια. Τα πρώτα λουλούδια ξεκινούν ν' ανθίζουν σαν ζώνη γύρω από τη μέση του αυγοειδούς κεφαλιού και μετά συνεχίζουν αυτήν την διαδικασία από πάνω προς τα κάτω, σχηματίζοντας ζώνες. Στα ξερά κεφάλια εμφανίζονται αργότερα μικροί σπόροι (4-6 χιλιοστά) που ωριμάζουν στα μέσα του φθινοπώρου.

Το όνομα Δίψακος προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη Δίψακος που είναι το όνομα της ασθένειας διαβήτης, στην οποία ένα κοινό σύμπτωμα είναι η δίψα. Η σύνδεση μεταξύ δίψας και το φυτού είναι προφανώς το νερό που μερικές φορές συσσωρεύεται στη "λεκάνη" που σχηματίζεται στην βάση των φύλλων του.
Το νερό της βροχής συλλέγεται σ' αυτήν την υποδοχή, που μάλλον εκτελεί την λειτουργία να αποτρέπει μυζητικά έντομα όπως οι αφίδες να σκαρφαλώνουν στο στέλεχος. Τα φύλλα είναι λογχοειδή 20-40 εκατοστά μακριά και 3-6 εκατοστά φαρδιά. με μια σειρά λεπτά αγκαθάκια στην κάτω πλευρά τους.
Τα νεράγκαθα ανθίζουν Ιούλιο με Αύγουστο και οι σπόροι τους ωριμάζουν Αύγουστο με Οκτώβριο. Τα λουλούδια τους είναι ερμαφρόδιτα (έχουν αρσενικά και θηλυκά όργανα μαζί) και επικονιάζονται από τις μέλισσες. Τα φυτά είναι αυτογονιμοποιούμενο και προσελκύουν έντομα.