επιδερμίδα θαμπή

Επίσης, τα μανιτάρια μπορεί να εμφανίζουν πίλος:

έμφανίζει λέπια , έχει νιφάδες , γυαλιστερή , δεν έχει νιφάδες , έχει χνούδι , λεία , με αγκαθωτές προεξωχές , ραγαδιασμένη , ελαφρώς χνουδωτή , γλοιώδης , ξεφλουδίζεται εύκολα , κολώδης και γυαλιστερή με υγρό καιρό , με ακτινωτές γραμμώσεις , λεία στην ωριμότητα , κ.φ. λεία , κ.φ. θαμπή , κ.φ. μεταξένια , με ίνες σε ακτινωτή διάταξη , υγροφανής , ξεθωριάζει με ξερό καιρό , τραχεία , κ.φ. γυαλιστερή , κ.φ. χνουδωτή , με πυραμιδόμορφες προεξοχές , αμυδρώς λεπιδωτή , κ.φ. ραγαδιασμένη , μεταχρωματίζεται στο άγγιγμα , αποκολλάται δύσκολα , λεία , με ρυτιδες , με ενσωματωμένες ίνες σε ακτινωτή διάταξη ,

Είδη που εμφανίζουν επιδερμίδα: θαμπή

εικόνες	Περιγραφή
	Αγαρικό το δασόβιο Agaricus silvicola: φυτρώνει σε ομάδες στα ξέφωτα του δάσους. Έχει πίλο με διάμετρο 5 με18 εκ. o οποίος είναι σφαιρικός αρχικά αλλά αργότερα απλώνει και γίνεται τελείως επίπεδος.
	Βέρπα η κωνική Verpa conica: Μανιτάρι που μοιάζει με μορχέλα και που πλέον συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο με τα μη εδώδιμα μανιτάρια.
	Βωλίτης ο δικτυωτός Το καπέλο του είναι βελούδινο , καφέ ή σοκολατί ημισφαιρικό και ορισμένες φορές με μικρότερη περίμετρο από το πόδι. Καρποφορεί σε δάση πλατύφυλλων . Εμφανίζεται από 1η Μάιου. Το Φθινόπωρο ξεκινά από τα τέλη Σεπτεμβρίου έως αρχές Νοεμβρίου.
	Κανθαρίσκος ο σταχτήςCantharellus cinereus : Μαύρο και μικρό μανιτάρι που φυτρώνει το φθινόπωρο σε συστάδες
	Κλαβαριάδελφος ο γουδοχερόμορφος Clavariadelphus pistillaris: Μανιτάρι ροπαλόμορφο, ρυτιδιασμένο κατά μήκος με χρώμα από κίτρινο ως καφέ.
	Κορδυκέφαλος ο στρατιωτικός *Cordyceps militaris*: Το θεραπευτικό μανιτάρι που μετατρέπει σε μούμιες τα έντομα! Συναντάται άνοιξη, καλοκαίρι και φθινόπωρο πάνω σε νεκρές προνύμφες λεπιδόπτερων.
	Κρατηρίσκος ο κερατόμορφος Craterellus cornucopioides: Όμορφο, νόστιμο, συχνό(στον βιότοπο του), με υπογλυκαιμικές ιδιότητες και εύκολο στην αναγνώριση μανιτάρι.
	Λακκάρια η Αμεθυστίνη Laccaria amethystina: Μικρό μανιτάρι με έντονο μοβ χρώμα που θεωρείται φαγώσιμο αλλά λειτουργεί ως συσσωρευτής βαρέων μετάλλων και δεν συνίσταται προς κατανάλωση.
	Λευκοπάξιλος ο Γεντιάνειος Leucopaxillus gentianeus: Μη φαγώσιμο (λόγω της πικρής γεύσης του) μανιτάρι. Συχνό σε δάση πλατύφυλλων και κωνοφόρων
	Μυκήνη του Σέινς mycena seynesii: Μανιτάρι μικρών διαστάσεων που καρποφορεί το Φθινόπωρο σε κουκουνάρια πεύκου.
	*Πλευρωτός ο φαιός της φέρουλαςpleurotus eryngii var. ferulae:*** Στην Κρήτη ονομάζεται και Αρτηκίτης, μανιτάρι που συναντάται κυρίως νότια το φθινόπωρο και τον χειμώνα μετά τις πρώτες βροχές.
	Πλευρώτους του Ερυγγίου Pleurotus eryngii: Καρποφορεί στις ρίζες του φυτού Ερυγγίου, νόστιμο και θρεπτικό μανιτάρι. Τα καρποσώματα είναι σχετικά μεγάλα με κυρτό ή χωνιόμορφο καπέλο σε αποχρώσεις του γκρι και του καφέ