ελάσματα πυκνά

Επίσης, τα μανιτάρια μπορεί να εμφανίζουν ελάσματα:

λευκά , γκρίζα , μαλακά , κιτρινωπά , διχαλωτά

, αραιά , λευκωπά , ροζ στην αρχή μετά καφέ και στο τέλος μαύρα , λευκωπά στην αρχή στο τέλος μαύρα , εύθραυστα , με λείες και φωτεινές ακμές , με ρόδινες ακμές , διπλά διχαλωτά

, με αναστομώσεις

, με ατελή ελάσματα

, με ανομοιογένεια στο χρωματισμό , εύπλαστα

, με σκούρες ακμές στην ωριμότητα , σχετικά παχιά , ρευστοποιoούνται στην ωριμότητα , με λείες ακμές , με ανώμαλες κόψεις , κυματιστά , λευκωπά αρχικά που σκουραίνουν αργότερα , στενά , με χνουδωτές ακμές , στην ωριμότητα κυματιστά , φωσφορίζουν στο σκοτάδι , κίτρινα ,

Είδη που εμφανίζουν ελάσματα: πυκνά

εικόνες	Περιγραφή
	Ρουσσούλα η Χρυσή Russula aurea: φαγώσιμο και νόστιμο μανιτάρι συχνό σε δάση δρυός. Καπέλο κόκκινο με κίτρινες περιοχές.
	Τριχόλωμα τερέουμ Tricholoma terreum: Μικρό σχετικά μανιτάρι διφορούμενης εδωδιμότητας (Μέχρι πρόσφατα ήταν φαγώσιμο αλλά πλέον κάποιοι ερευνητές το θεωρούν ύποπτο. Με μαυριδερό - γκρίζο καπέλο, συναντάται κατά ομάδες σε πευκοδάση.
	Παναίολος ο πεταλουδοειδής Panaeolus papilionaceus: Μικρό, τοξικό και παραισθησιογόνο μανιτάρι που συναντάται κατά ομάδες συνήθως πάνω σε κοπριά αλόγου ή βοοειδών. Τα ελάσματά του παρουσιάζουν μια χαρακτηριστική ανομοιογένεια στο χρωματισμό πράγμα που συμβαίνει διότι τα σπόρια του δεν ωριμάζουν όλα ταυτόχρονα.
	Λακτάριος ο ενδιάμεσος lactarius intermedius: Μη φαγώσιμο, συχνό μανιτάρι που φύεται κυρίως σε ελατοδάση Καλοκαίρι και Φθινόπωρο. Χαρακτηριστικό του το λευκό "γάλα" που ρέει από την σάρκα του αν πληγωθεί και που γρήγορα μεταχρωματίζεται σε κίτρινο.
	Λευκοπάξιλος ο Γεντιάνειος Leucopaxillus gentianeus: Μη φαγώσιμο (λόγω της πικρής γεύσης του) μανιτάρι. Συχνό σε δάση πλατύφυλλων και κωνοφόρων
	Κλιτοκύβη η νεφελώδης Clitocybe Nebularis: Μεσαίου μεγέθους μανιτάρι που φύεται στο έδαφος σε ομάδες ή σε κύκλους τέλος φθινοπώρου.
	Λακτάριος ο αιμορροών Lactarius Sanguifluus: Μεσαίου μεγέθους μανιτάρι που συναντάται σε πευκοδάση (κυρίως δασικής ή μαύρης Πεύκης) το Φθινόπωρο. Η σάρκα του στάζει βυσσινί γάλα.
	Τριχόλωμα το μαυρολεπιδωτό Tricholoma atrosquamosum: Μεσαίου μεγέθους μανιτάρι που εμφανίζεται σε δάση με αλκαλικό χώμα.
	Ρουσσούλα η πρασινίζουσα Russula Virescens: Φαγώσιμο και νόστιμο μανιτάρι με ιδιαίτερη εμφάνιση καθώς το καπέλο του μοιάζει με πράσινο ψηφιδωτό , εμφανίζεται από Άνοιξη ως Φθινόπωρο σε δάση Δρυός.
	Αμανίτης ο μυγοκτόνος Amanita Muscaria: Καρποφορεί το Φθινόπωρο σε δάση κωνοφόρων και πλατύφυλλων. Όταν βγαίνει από η γη μοιάζει με μικρή μπάλα του γκολφ.
	Αγαρικό το Μεγαλοπρεπές Agaricus augustus: Φαγώσιμο, νόστιμο και εύκολα αναγνωρίσιμο μανιτάρι που εμφανίζεται καλοκαίρι και φθινόπωρο, συνήθως κατά ομάδες, σε δάση, άκρες δρόμων και ξέφωτα και παράγει μεγάλα μανιτάρια με αρχικά κυβικό, αργότερα σφαιρικό ή ημισφαιρικό και τελικά κυρτό έως σχεδόν επίπεδο καπέλο.
	*Πλευρώτους οστρεώδηςPleurotus ostreatus***: Μανιτάρια με πλούσια σάρκα και ντελικάτο άρωμα. Πρωταγωνιστούν στην ελληνική κουζίνα, ενώ είναι και πλούσια πηγή βιταμινών. Καρποφορεί κατά συστάδες και ομάδες σε νεκρό ξύλο πλατύφυλλων και ελάτου.