ελάσματα διχαλωτά

Τα ελάσματα που διακλαδίζονται στις άκρες τους.

Επίσης, τα μανιτάρια μπορεί να εμφανίζουν ελάσματα:

λευκά , γκρίζα , πυκνά , μαλακά , κιτρινωπά , αραιά , λευκωπά , ροζ στην αρχή μετά καφέ και στο τέλος μαύρα , λευκωπά στην αρχή στο τέλος μαύρα , εύθραυστα , με λείες και φωτεινές ακμές , με ρόδινες ακμές , διπλά διχαλωτά

, με αναστομώσεις

, με ατελή ελάσματα

, με ανομοιογένεια στο χρωματισμό , εύπλαστα

, με σκούρες ακμές στην ωριμότητα , σχετικά παχιά , ρευστοποιoούνται στην ωριμότητα , με λείες ακμές , με ανώμαλες κόψεις , κυματιστά , λευκωπά αρχικά που σκουραίνουν αργότερα , στενά , με χνουδωτές ακμές , στην ωριμότητα κυματιστά , φωσφορίζουν στο σκοτάδι , κίτρινα ,

Είδη που εμφανίζουν ελάσματα: διχαλωτά

εικόνες	Περιγραφή
	Ρούσουλα η εμετική Russula emetica: Σπάνιο είδος στην Ελλάδα, απαντάται σε δάση κωνοφόρων καλοκαίρι και φθινόπωρο.
	Ρουσσούλα η Χρυσή Russula aurea: φαγώσιμο και νόστιμο μανιτάρι συχνό σε δάση δρυός. Καπέλο κόκκινο με κίτρινες περιοχές.
	Λακτάριος ο αιμορροών Lactarius Sanguifluus: Μεσαίου μεγέθους μανιτάρι που συναντάται σε πευκοδάση (κυρίως δασικής ή μαύρης Πεύκης) το Φθινόπωρο. Η σάρκα του στάζει βυσσινί γάλα.
	Ρουσσούλα η πρασινίζουσα Russula Virescens: Φαγώσιμο και νόστιμο μανιτάρι με ιδιαίτερη εμφάνιση καθώς το καπέλο του μοιάζει με πράσινο ψηφιδωτό , εμφανίζεται από Άνοιξη ως Φθινόπωρο σε δάση Δρυός.
	*Αμανίτης ο ΚολεοφόροςAmanita Vaginata:*** Φαγώσιμο μανιτάρι με γκριζωπό καπέλο που εμφανίζεται από Άνοιξη ως Φθινόπωρο ανάμεσα σε χόρτα στα δάση.
	Υγροφόρος ο μαρτιάτικος Hygrophorus marzuolus: Μαρτούλι: ένα νόστιμο ανοιξιάτικο μανιτάρι με συμπαγές και σαρκώδες καπέλο, κυρίως μεσαίου μεγέθους
	Λακτάριος ο πιπεράτος Lactarius piperatus: Ένα καλοκαιρινό μανιτάρι με πολύ καυστική γεύση!
	Λακτάριος ο νόστιμος Lactarius deliciosus: Μανιτάρι κοινό σε πευκοδάση με έξαρση το φθινόπωρο (Το συναντάμε ως το Δεκέμβριου). Πάνω στο καπέλο έχει ομόκεντρους κύκλους σε καφεκόκκινες αποχρώσεις.
	Ομφαλωτός των ελαιώνων Omphalotus olearius: Δηλητηριώδες, το συναντάμε το Φθινόπωρο σε ρίζες ελιάς, σ' αυτό οφείλει και το όνομά του. Τη νύχτα η βάση του φωσφορίζει χαρακτηριστικά.