Η Βαλεριάνα έχει αγχολυτικές και ηρεμιστικές ιδιότητες και κατευνάζει την υπερένταση, τις νευρώσεις, το νευρικό άσθμα, την επιληψία και την ταχυκαρδία. Θεωρείται χρήσιμη σε περιπτώσεις αρθρίτιδας, υπέρτασης, κολικών, ρευματικών πόνων, ημικρανίας, πονόδοντου και δυσμηνόρροιας.

Tα έλαια που περιέχει έχουν παρόμοια δράση με τις βενζοδιαζεπίνες. Ο μηχανισμός δράσης της ωστόσο παραμένει γενικά άγνωστος. Στο παρελθόν χρησιμοποιούνταν και σε ασθενείς με επιληψία. Αντεδείκνυται σε γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού καθώς και σε άτομα που πάσχουν από ήπια κατάθλιψη.

Δεν έχει επικίνδυνες παρενέργειες, ακόμα και με την κατανάλωση 20πλάσιας ποσότητας από τη μέγιστη συνιστώμενη. Ωστόσο, εξαιρετικά μεγάλες ποσότητες μπορούν να προκαλέσουν ζαλάδα, ναυτία, πονοκέφαλο, ίλιγγο και θολή όραση.

Κύριες δράσεις: Η κατασταλτική δράση της βαλεριάνας οφείλεται στην αύξηση που προκαλεί σε έναν συγκεκριμένο νευροδιαβιβαστή του εγκεφάλου, το Γ-αμινοβουτυρικό οξύ. Μάλιστα, σε αντίθεση με άλλες ουσίες με παρεμφερή δράση, η βαλεριάνα δεν προκαλεί εθισμό και δεν προκαλεί απευθείας ύπνο, αλλά επιδρά στον εγκέφαλο και το σώμα με τέτοιο τρόπο, ώστε να επέρχεται ο ύπνος ως φυσική συνέπεια. Επίσης, όταν λαμβάνεται σε συγκεκριμένες δόσεις, δεν κάνει το άτομο να αισθάνεται αδυναμία ή κόπωση το πρωί, όπως κάποια άλλα φάρμακα. Επίσης, συμβάλλει στη χαλάρωση του μαλακού μυ της γαστρεντερικής περιοχής, βοηθώντας έτσι στην αντιμετώπιση διάφορων κυστικών δυσλειτουργιών και εντερικών ενοχλήσεων, οι οποίες συνοδεύονται συχνά από ιδιαίτερα επώδυνους σπασμούς στο έντερο.

Χρήσεις: Συνήθως καταναλώνεται ως αφέψημα (10 γραμμάρια ρίζας/ λίτρο). Επίσης ως εμβρεγμα, δηλαδή μουσκεύοντας 100 γραμμάρια ρίζας σε ένα λίτρο νερού για 12 ώρες. Αν έχουμε Βαλεριάνα σε γλάστρα μπορούμε να μασήσουμε και να φάμε ένα κομματάκι ρίζας. Μέσα σε 10 λεπτά θα έχουμε μια αίσθηση χαλάρωσης...