βότανα, μανιτάρια & φυσική διατροφή

Malus communis: Η μηλιά είναι ένα από τα σημαντικότερα είδη καρποφόρων δένδρων. Καλλιεργείται σε μεγάλη έκταση σε περιοχές ημιορεινές, ορεινές αλλά και σε σημεία με μικρό υψόμετρο.

Ziziphus jujuba: Δέντρο με καταγωγή την Ασία, με πολύτιμο καρπό, θεραπευτικό φλοιό, φύλλα και ρίζες. Εύκολο στην καλλιέργεια και στη συλλογή του καρπού.

Tordylium apulum: άγριο εδώδιμο χόρτο εξαιρετικής ποιότητας, με ευχάριστο άρωμα. Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφερές κορφές της από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει. Την συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους.

Petroselinum crispum: Καλλιεργείται στις εύκρατες περιοχές για τα φύλλα του που χρησιμοποιούνται στη μαγειρική και σε διάφορες σαλάτες. Ήταν γνωστός στους αρχαίους Έλληνες που τον χρησιμοποιούσαν ως αρωματικό βότανο αλλά και ως φάρμακο σε διάφορες παθήσεις.

Vitis Vinifera: Το αμπέλι είναι πολυετές φυτό και αναπτύσσεται γρήγορα. Ο κορμός του έχει πολλαπλές διακλαδώσεις και αρκετούς βραχίονες και βλαστάρια.

Carum carvi: ύψος μέχρι 1 μέτρο, λεπτά φύλλα και άσπρα άνθη. Σαν αυτυφυές φυτό το συναντάμαι στις άκρες των δρόμων, σε λιβάδια και σε βοσκότοπους με φτωχό έδαφος. Επίσης είναι καλλιεργήσιμο.

Prunus cerasifera: καρποφόρο δέντρο που φτάνει σε ύψος τα 12 μέτρα και δίνει καρπούς το καλοκαίρι (κορόμηλα).

Rubus: Έχει βαθυπράσινα σύνθετα φύλλα με 3-5 οδοντωτά φυλλάρια από τα οποία το επάκριο έχει μακρύτερο μίσχο. Τα άνθη έχουν υπόλευκα πέταλα και είναι διατεταγμένα κατά αρειές φόβες. Τα είδη αυτά τα συναντούμε σε δασώδεις κυρίως περιοχές, φράκτες, θαμνότοπους, στις όχθες των ρυακιών ακόμα και στις άκρες των δρόμων.

Cydonia oblonga: οπωροφόρο δέντρο της οικογένειας των Ροδοειδών. Η καταγωγή της είναι από την περιοχή του Καυκάσου ή το Ιράν. Ως καλλιεργούμενο φυτό προτιμά τα πηλοαμμώδη εδάφη, όπως επίσης και τα υγρά, αρκεί να στραγγίζονται καλά. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με μοσχεύματα, παραφυάδες και καταβολάδες. Ζει μέχρι και 50 χρόνια.

Coriandrum sativum: ενδημικό της ανατολικής περιοχής της Μεσογείου και της Νότιας Ευρώπης. Το όνομά του προέρχεται από την ελληνική λέξη «κοριός», λόγω της δυσάρεστης οσμής του καρπού του.