Περιγραφή: Συνηθισμένο μανιτάρι που συναντάται από το Μάιο έως το Νοέμβριο κατά δεκάδες από συμφυή καρποσὡματα, σε πρέμνα, ρίζες η κορμούς πλατύφυλλων, κωνοφόρων ή οπωροφόρων.

Ο πίλος (το Καπέλο) του αρχικά είναι ημισφαιρικό ή αμβλύ κωνικό, γίνεται κυρτό αργότερα, σχεδόν επίπεδο και κυματιστό τελικά με διάμετρο 4-8 εκατοστά και χρώμα λαδοκίτρινο ή λαδοκαφετί. Έχει διάσπαρτα κίτρινα λέπια που εξαφανίζονται στην ωριμότητα. Αργότερα ξεθωριάζει σε ωχροκίτρινο-μελόνιο με καφετί ή καφεμαυριδερό κέντρο και κρεμ ή λευκωπή περίμετρο.

Η σάρκα του είναι λευκωπή με λευκορόδινη απόχρωση, με μυρωδιά μούχλας και απαλή γεύση, που μετά από αρκετό μάσημα γίνεται στυφή. Ελάσματα έχει αρχικά λευκωπά, κρεμ και κιτρινωπά αργότερα με καφεκοκκινωπἑς κηλίδες στην ωριμότητα.

Ο στίπος (το πόδι) έχει διαστάσεις 4-10 Χ 0.5- 1,5 εκατοστά, και είναι σχεδόν κυλινδρικό, ελαστικό και σκληρό, λευκωτιό με σαρκορόδινες ανταύγειες, με καφέ τόνους, κιτρινωπούς στη βάση και λευκοκιτρινωπά, ινώδη λέπια. Έχει δακτυλίδι (όπως βλέπουμε και στην εικόνα) λευκωπό, μεμβρανὡδες και επίμονο, με κιτρινωπή περίμετρο  στην κάτω όψη. Βασίδια χωρίς κρίκους.

Εδωδιμότητα: Το μανιτάρι αυτό τρώγεται μόνο αν το βράσουμε, πετάξουμε το πρώτο νερό και το μαγειρέψουμε.

Οι Ιταλοί θεωρούν αυτό το μανιτάρι ένα από τα πιο νόστιμα το ονομάζουν "καρφάκια" (chiodino)...

Παρατηρήσεις: Η βασική του διαφορά από την αρμιλάρια τη μαρανόμενη είναι η ύπαρξη δακτυλιδιού στο πόδι.